search-button
cross-out

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: “Αυτό με συγκλονίζει…”

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: “Αυτό με συγκλονίζει…”

Ο ταλαντούχος Χρήστος Χατζηπαναγιώτης παραχώρησε μια πολύ τρυφερή συνέντευξη στο rejected.gr και στον Γιώργο Παπανικολάου.

Κάθε επιστροφή μου στη Μυτιλήνη, που είναι ο τόπος καταγωγής μου, σημαίνει συγκίνηση. Κάθε φορά που θα πλησιάσει το καράβι στο λιμάνι του νησιού κι αντικρίζω τον τρούλο του Άγιου Θεράποντα που δεσπόζει, με κατακλύζει μια γλυκιά φόρτιση συναισθημάτων. Η Μυτιλήνη είναι όλη μου η παιδική ηλικία κι άλλωστε η πατρίδα μας, πάντα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Πατάω στο νησί μου και έρχονται τα “κύματα” των αναμνήσεων. Όταν ήμουν μικρός ήθελα να φύγω από το νησί. Όταν άκουσα ότι ο πατέρας μου πήρε μετάθεση, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Όταν ήμουν μικρός με “έπνιγε” το μέρος, όπως συμβαίνει νομίζω σε πολλούς ανθρώπους που μεγαλώνουν στην επαρχία. Η επαρχία πάντα έχει ασφυκτικό κλοιό κι εγώ ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου. Να πετάξω. Ήθελα να ανοιχτώ, μεγάλους ορίζοντες. Ήθελα τη μεγάλη πόλη. Ήθελα το απρόσωπο μιας πόλης-με έλκυε και σχεδόν με “τάραζε” γοητευτικά. Ήθελα να χαθώ μέσα στην Αθήνα. Στα στενά και τα σοκάκια της, για να κάνω ό,τι θέλω, δίχως να δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Στην επαρχία δίνεις πάντα “ραπόρτο”. Όταν κατέκτησα την προσωπική μου ελευθερία στην Αθήνα, αυτό έγινε κλοιός. Τώρα θα ήθελα και θα μπορούσα πολύ άνετα να ζήσω στη Μυτιλήνη, αλλά δεν μπορώ λόγω δουλειάς να επιστρέψω. Η Μυτιλήνη και κάθε επαρχιακή πόλη σου προσφέρει μια διαφορετική ποιότητα ζωής. Μου αρέσει η φύση, το χώμα, μεγάλωσα σε σπίτι με κήπο. Γι’ αυτό και η χαρά μου είναι να πηγαίνω στη Μάνη, όπου έχουμε ένα κτήμα και θέλω να ασχολούμαι με τον κήπο. Μου αρέσει να κάνω βόλτες στη θάλασσα. Ο χρόνος είναι αλλιώς στην επαρχία-οι δείκτες του ρολογιού μετακινούνται με άλλη ποιότητα. Έπαιξα τον “Πατέρα του Άμλετ” στο νησί μου, πριν τις γιορτές. Ο χρόνος γίνεται παιχνίδι στον τόπο μου. Η δεύτερη παράσταση που κάναμε στη Μυτιλήνη είναι ίσως η καλύτερή μου παράσταση. Γιατί, ειδικά στο κομμάτι του “χρόνου” που αναφέρεται το έργο, παλλόταν το “είναι” μου.

“Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ, κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες”…

Κάθε φορά που πάω στη Μυτιλήνη, περπατάω στα σοκάκια της. “Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα” που λέει κι ο Τάσος Λειβαδίτης. Το νησί μου είναι ένα σημείο αναφοράς. Δίνω ασυνείδητα αναφορά στον τόπο μου και επαναπροσδιορίζομαι. Όταν παίζω στην Μυτιλήνη, από κάτω, στην πλατεία του θεάτρου, πέρα από τους παρόντες, είναι σαν να είναι και οι απόντες. Λες και το κοινό μου είναι και όλοι μου οι “φευγάτοι”. Η μάνα μου, η γιαγιά μου, οι παππούδες μου, οι θείες μου, φίλοι που έχουν “φύγει”. Αυτό με συγκλονίζει.

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.

Lifestyle

Latest

zinapost.gr