Η εξομολόγηση του Γιώργου Σαμαρά: «Με το πρόβλημα που είχα με τη μέση, πραγματικά υπήρχαν μέρες στις οποίες δεν μπορούσα να περπατήσω»

Εδώ και περίπου ένα χρόνο, ο Γιώργος Σαμαράς είναι κάτοικος ΗΠΑ. Αρχικά στη Νέα Υόρκη, όπου επί σχεδόν έξι μήνες ακολούθησε ειδικό πρόγραμμα αποθεραπείας για τη μέση του και πλέον στην Οκλαχόμα Σίτι, όπου αγωνίζεται με τη Rayo OKC στην λίγκα NASL.

Στα 31 του, ο “Σαμ” παρά τις προτάσεις που είχε από Ευρωπαϊκούς συλλόγους, προτίμησε να αλλάξει παραστάσεις και να πραγματοποιήσει το Αμερικανικό όνειρό του. Μετά λοιπόν τους σταθμούς του σε Ολλανδία, Αγγλία, Σκωτία και Σαουδική Αραβία, ο Σαμαράς αγκυροβόλησε στις ΗΠΑ, όπου το ποδόσφαιρο βρίσκεται σε τρομερή άνθιση και συνεχή ανάπτυξη.

Με την ευκαιρία της συμμετοχής του στον φιλανθρωπικό αγώνα “Steve Nash Showdown”, ο 31χρονος στράικερ βρέθηκε στη Νέα Υόρκη για λίγες μέρες, στο πλευρό του φίλου του και δις MVP του ΝΒΑ, για να συμμετάσχει στην φιλανθρωπικού χαρακτήρα ποδοσφαιρική αναμέτρηση σε πάρκο του Σόχο, δίπλα σε άσους του ΝΒΑ, όπως οι Kevin Durant, Bismack Biyombo και Nash, του ποδοσφαίρου, όπως οι Landon Donovan, Giuseppe Rossi Salomon Kalou και Asmir Begovic και με προπονητή τον ηθοποιό Jason Sudeikis.

Παρά το σφιχτό του πρόγραμμα, βρήκε το χρόνο για να μιλήσει αποκλειστικά -και-στο Sport24.gr, μετά την απολαυστική του συνέντευξη στο NBA Greece, παρέα με τον Nash.

Ο Σαμαράς ήταν αποκαλυπτικός και ειλικρινής, σε μία από τις πολύ σπάνιες εξομολογήσεις του, για τη ζωή του στην Αμερική, τον σοβαρότατο τραυματισμό του και την επίπονη αποθεραπεία του, το κεφάλαιο Εθνική ομάδα και τον Κλαούντιο Ρανιέρι, τις εξελίξεις στο ΝΒΑ, το… γειτονάκι του Kevin Durant και τον φίλο του Steve Nash, που τον καθοδήγησε στο θέμα της μέσης του.

Γιώργο βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, λίγες ώρες μετά το τέλος του “Steve Nash Showdown”, όπου ήσουν προσκεκλημένος. Στην πόλη όπου ξεκίνησε πριν από ένα περίπου χρόνο το αμερικανικό όνειρό σου. Πώς είναι να επιστρέφεις στη Νέα Υόρκη;

Να σου πω την αλήθεια μου είχε λείψει λίγο. Έμεινα πέντε μήνες εδώ για ν’ αποκαταστήσω το πρόβλημα που είχα στη μέση. Είναι πάντα ωραίο να γυρνάς στη Νέα Υόρκη. Είναι μία πόλη που την έχω αγαπήσει πάρα πολύ.

Εχεις αλλάξει σελίδα, εδώ και καιρό προσπαθούσες και ήθελες να παίξεις στην Αμερική, ενώ είχες προτάσεις από την Ευρώπη για να συνεχίσεις την καριέρα σου. Μετά την παρένθεση στη Σαουδική Αραβία ήρθε η στιγμή να πραγματοποιήσεις το Αμερικανικό όνειρο. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να παίξεις στην Αμερική;

Είχα κάνει πολλές συζητήσεις εδώ με ομάδες στην Αμερική. Είδα την όρεξη που έχουν και το πλάνο που έχουν έτσι ώστε το ποδόσφαιρο στην Αμερική να γίνει μεγάλο, όπως όλα τα άλλα σπορ που έχουν εδώ πέρα. Το American Football, το baseball, το ΝΒΑ. Το ποδόσφαιρο είναι το τελευταίο άθλημα που τους έχει μείνει. Με όποια ομάδα κι αν είχα μιλήσει και με τα πλάνα που είχα δει ήθελα πάρα πολύ να είμαι μέρος αυτής της αρχής του ποδοσφαίρου στην Αμερική. Νομίζω ο κύριος λόγος ήταν αυτός, αν σου πω την αλήθεια. Είναι ένα συναίσθημα περίεργο το να βοηθάς είτε την ομάδα, είτε τη λίγκα, είτε τους ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν κάτι στην Αμερική. Είναι τα πρώτα τους βήματα και το βρήκα πολύ ελκυστικό.

Σε μία προηγούμενη συνέντευξη που είχαμε στην αθλητική εκπομπή του Sport24.gr, τη Superball, είχες πει ότι δεν θα ήθελες ποτέ να επιστρέψεις και να παίξεις στην Ελλάδα. Το τηρείς μέχρι στιγμής, παρά το ότι είχες την ευκαιρία να έρθεις στην Ελλάδα.

Να σου πω κάτι; Οσες φορές και να στο πω, πάντα θα γράφουν. Αρα τζάμπα μιλάω. Δίνω σπάνια συνεντεύξεις και σε αυτές που δίνω προσπαθώ να περάσω ένα μήνυμα. Το συγκεκριμένο μήνυμα το έχω περάσει δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές. Ας συνεχίσουν να γράφουν διάφορα πράγματα, όσον αφορά στην επιστροφή μου στην Ελλάδα, τις ομάδες, τις φημολογίες και όλα αυτά. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση. Δεν θα μπορούσα να ζήσω ποδοσφαιρικά στην Ελλάδα. Και τώρα να το πω, αύριο μπορεί να γραφτεί κάτι για κάποια ομάδα. Νομίζω δεν έχει νόημα.

Πέρασες μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σου. Είχες τα θέματα με τη μέση σου, όταν πήγες στη Σαουδική Αραβία, είχες διάφορα σε προσωπικό επίπεδο και απώλειες αγαπημένων σου προσώπων. Πιστεύεις ότι στο 2016 είσαι σε φάση αναγέννησης;

Ναι το 2015 δεν ήταν και το καλύτερο. Νομίζω ότι τελειώνει η σελίδα αυτή, του 2015 για μένα. Έχουν μείνει ελάχιστες γραμμές ή λέξεις, έτσι ώστε να γυρίσει με το καλό η νέα σελίδα έτσι ώστε να ξαναβρώ τον ποδοσφαιρικό μου εαυτό πρώτα απ’ όλα, αλλά και τον Γιώργο που θέλω να είμαι σαν άνθρωπος. Δεν θέλω να τα θυμάμαι, η αλήθεια είναι. Έγιναν κάποια πράγματα που με έκαναν πιο δυνατό. Να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά, για να μην πιάσουμε το προσωπικό κομμάτι. Το πρόβλημα που είχα με τη μέση, πραγματικά υπήρχαν μέρες στις οποίες δεν μπορούσα να περπατήσω. Ευτυχώς μέσω του Steve Nash, τότε που είχαμε έρθει στη Νέα Υόρκη, αλλά και με τους γιατρούς στη Νέα Υόρκη κατάφερα να το ξεπεράσω. Τώρα νιώθω καλά. Το να μείνεις έξω, 6-7 μήνες, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτε, ούτε να μπορείς να περπατήσεις ουσιαστικά, είναι δύσκολο. Υπήρχε μία περίοδος προσαρμογής, ξανά στο ποδόσφαιρο και στις προπονήσεις. Αυτή τη στιγμή είμαι υγιής, νιώθω καλά και όπως είπα και πριν έχουν μείνει πάρα πολύ λίγες λέξεις για να αλλάξει η σελίδα.

Αυτή τη στιγμή με άριστα το δέκα, που πιστεύεις πως βρίσκεσαι και σε πόσο καιρό θα είσαι στο επίπεδο που θέλεις εσύ;

Αυτή τη στιγμή είμαι κάπου στα μισά του δρόμου. Ένα πέντε, ή ένα έξι. Το θέμα είναι ότι δεν ξεκίνησα από το μηδέν, αλλά από το μείον δέκα. Ετσι ένιωθα κι έτσι ήταν. Οι πόνοι που είχα κι όλο αυτό τέλος πάντων που πέρασα. Να μην μπούμε σε λεπτομέρειες. Αυτή τη στιγμή είμαι σε ένα βαθμό πέντε ή έξι. Δουλεύω πάρα πολύ έτσι ώστε υπολογίζω να είμαι σε έναν περίπου μήνα στα δεδομένα που θα ήθελα.

Κάτι που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος, είναι πως κατά έναν τρόπο είναι σα να ξαναμαθαίνεις να περπατάς. Το πρόβλημα ήταν τόσο σοβαρό που έπρεπε να αλλάξεις και τη ρουτίνα σου και να κάνεις συγκεκριμένες ασκήσεις κάθε μέρα για να ελαχιστοποιείς τον πόνο. Όλα αυτά σ’ έκαναν να εκτιμήσεις περισσότερο πράγματα που έκανες στο παρελθόν;

Ναι. Έχει αλλάξει η ζωή μου. Η αλήθεια αυτή είναι. Πολλά πράγματα τα οποία έκανα, τώρα δεν μπορώ να τα κάνω. Έχω αλλάξει τον τρόπο που κοιμάμαι, τον τρόπο που κάθομαι στον καναπέ, έχω αλλάξει το περπάτημά μου. Όντως ήταν μια σφαλιάρα αυτός ο τραυματισμός, γιατί δεν είχα ποτέ τραυματισμούς στην καριέρα μου. Και να είχα θα άντεχα τον πόνο έτσι ώστε να παίξω στους αγώνες. Ηταν πάρα πολλές φορές οι στιγμές που έχω παίξει τραυματίας, έχω κάνει προπόνηση τραυματίας και δεν έχω πει τίποτε σε κανέναν.

Νομίζω ότι όλο αυτό που έγινε με τη μέση μου, το οποίο για μένα ήταν μία πολύ μεγάλη σφαλιάρα, δηλαδή να μείνω έξω από το ποδόσφαιρο για πέντε- έξι μήνες. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Εμαθα ότι πλέον πρέπει να ακούς το σώμα σου. Ειδικά τώρα που είμαι στα 31 μου, πρέπει να το προσέχω πολύ περισσότερο, απ’ όσο το πρόσεχα στα 22 μου ή στα 23 μου. Κι όταν λέω το προσέχω δεν εννοώ άμα ξενυχτάω ή το φαγητό. Είναι καθαρά η προπόνηση και στο πώς να μείνει το σώμα σου δυνατό. Κι όπως είπες, αν ξυπνήσω το πρωί και δεν κάνω τις ασκήσεις, δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Την περίπτωσή σου και το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με τη μέση σου, δεν πρέπει να το ευνοούν εδώ οι συνθήκες, μιας και παίζετε σε γήπεδα με συνθετικού χλοοτάπητες.

Ναι. Οι ομάδες εδώ είναι πίσω σε πολλά πράγματα. Μερικές ομάδες παίζουν σε γήπεδα με πλαστικό χορτάρι. Όμως πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι με τα γήπεδα κι αυτά, νομίζω ότι το μάρκετινγκ και η οργάνωση που έχουν οι Αμερικάνοι, στην Ευρώπη δεν το ‘χουν σαν νοοτροπία. Και νομίζω ότι αυτό είναι που θα τους απογειώσει. Εγώ πιστεύω ότι στα επόμενα τέσσερα με πέντε χρόνια το ποδόσφαιρο στην Αμερική θα είναι ανταγωνιστικό με το ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Τα γήπεδα είναι γήπεδα.

Αλλάζονται, παίρνουν άδειες, σηκώνουν καινούργια. Ξέρεις πολύ καλά οι Αμερικάνοι σε αυτά δεν έχουν προβλήματα. Τώρα μία ομάδα, η Οκλαχόμα, το Μαίάμι η Μινεσότα ή εδώ στη Να Υόρκη η Cosmos, έχουν ένα γήπεδο10-12.000 θέσεων. Μπορεί σε μία εβδομάδα να δεις ότι πήραν άδεια από την πόλη για να σηκώσουν ένα γήπεδο με 25.000 θέσεις, με χορτάρι κλπ. Η αγορά και το μάρκετινγκ της Αμερικής είναι, τουλάχιστον έτσι όπως το έχω δει εγώ στον ένα χρόνο που είμαι στην Αμερική, πάρα πολύ μπροστά σε σχέση με την Ευρώπη.

Η ζωή στην Αμερική πώς είναι; Όπως την περίμενες; Καλύτερα ή χειρότερα;

Το 2014, πριν το Μουντιάλ, είχαμε έρθει στη Νέα Υόρκη για τρεις μέρες, για ένα φιλικό με τη Βολιβία. Μας είχε δώσει τότε ο κύριος Σάντος μία άδεια για μισή μέρα για να περπατήσουμε, να κάνουμε μία βόλτα. Δεν μου άρεσε η Νέα Υόρκη. Τη δεύτερη φορά που ήρθα κι έμεινα σχεδόν πέντε μήνες για τους γιατρούς, την αγάπησα. Στα ταξίδια που κάνουμε σαν ποδοσφαιριστές δεν προλαβαίνουμε να δούμε πολλά από την πόλη. Δεν μπορούμε να πιάσουμε την αύρα της ή τις συνθήκες που υπάρχουν γύρω από την πόλη. Η ζωή είναι έτσι όπως τη φανταζόμουν ή και λίγο καλύτερη. Το σημαντικό για μένα εδώ πέρα είναι ότι είμαι ελεύθερος. Κι όταν λέω ελεύθερος, εννοώ ότι μπορώ να περπατήσω στο δρόμο ή να πάω σ’ ένα εστιατόριο χωρίς κάποιος να μ’ ενοχλήσει. Κάτι το οποίο στη Γλασκώβη δεν το είχα. Στην Ελλάδα είναι διαφορετικά τα πράγματα, αλλά στη Γλασκώβη αυτό δεν μπορούσα να το σκεφτώ.

Βέβαια στην Ελλάδα είχες άλλα. Δεν σε κυνηγούσαν οι παπαράτσι;

Ζούσα περισσότερο στη Γλασκώβη. Στην Ελλάδα προσπαθείς να τους αποφύγεις (σ.σ τους παπαράτσι), γιατί ξέρεις που είναι. Και ποτέ δεν προκάλεσα ή έστησα κάτι για να πάρω δημοσιότητα. Πάντοτε ήταν το ποδόσφαιρο ο κύριος λόγος της δημοσιότητάς μου. Εμενα 11 μήνες στη Γλασκώβη κι έναν στην Ελλάδα. Η ζωή μου όλη ήταν στη Γλασκώβη.

Τώρα είσαι σε μία πόλη, στην Οκλαχόμα Σίτι, όπου εκτός από το ποδοσφαιρικό που σε γεμίζει, συνδυάζεις και την αγάπη σου για το ΝΒΑ, η οποία είναι γνωστή και δηλωμένη.

Γενικότερα η πολιτεία της Οκλαχόμα πεθαίνει για τους Thunder και για το πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα. Η ομάδα φούτμπολ του πανεπιστημίου έχει ένα γήπεδο 80.000 θέσεων. Είναι εξωπραγματικό αυτό. Πεθαίνουν και ζουν και αναπνέουν για τους Thunder. Νομίζω πως οι Thunder αδίκησαν λίγο τους εαυτούς τους φέτος, ειδικά όταν βγάζει έξω το Σαν Αντόνιο. Περνάς το Ντάλας εύκολα, παίζεις μετά με το Σαν Αντόνιο, περνάς το Σαν Αντόνιο και πέφτεις στο Γκόλντεν Στέητ. Για μένα εκεί αδίκησαν τους εαυτούς τους. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν έπαιζαν με τους Cavaliers στους τελικούς, αλλά νομίζω πως είχαν μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να ξαναφτάσουν στους τελικούς όπως είχα ξαναγίνει το 2012. Κάπου το χάσανε. Αν δεις τους Thunder στην regular season, δεν πολυπίστευες στην ομάδα. Ξαφνικά κάτι γύρισε μέσα στο μυαλό τους, η νοοτροπία τους κι από εκεί που είχαν μόνο τη βασική πεντάδα, να παίρνουν βοήθειες από τον πάγκο στα playoffs. Ηταν μία χαμένη ευκαιρία και κρίμα για την προσπάθεια που έκαναν. Τώρα αν μείνει ο Durant, μπορούν να χτίσουν πάνω σε αυτόν. Αν δεν μείνει θα είναι δύσκολα τα πράγματα.

Πόσο μιλούν στην Οκλαχόμα Σίτι για τον Kevin Durant και το θέμα του;

Κατ’ αρχήν το franchise όλο είναι ο Kevin Durant. Αυτός έφτιαξε την ομάδα. Ηταν ο franchise παίκτης ο οποίος από το Σηάτλ, όπου έγινε ντραφτ, ήρθε στην Οκλαχόμα και την έκανε γνωστή. Για μένα οι Thunder είναι ο Kevin Durant. Eίναι το αφεντικό. Θεωρώ ότι άμα φύγει θα είναι πάρα πολύ δύσκολα για την Οκλαχόμα. Δεν θα μου κάνει καθόλου εντύπωση αν κάνουν ακόμα και relocatrion. Σαν μάρκετινγκ και σαν πόλη δεν είναι εκείνη που θα προσελκύσει τα μεγάλα ονόματα. Ειδικά τους μεγάλους free agents τα καλοκαίρια. Οι πιο πολλοί στην πόλη πιστεύουν πως θα υπογράψει για άλλον ένα χρόνο, έτσι ώστε του χρόνου, που ανεβαίνει κι άλλο το salary cup να πάρει το μάξιμουμ. Αλλά από την άλλη πόσες είναι οι πιθανότητες να πάρεις δαχτυλίδι στην Οκλαχόμα;

Οπότε έχεις σταματήσει να ξενυχτάς για να βλέπεις αγώνες του ΝΒΑ, όπως έκανες στην Ευρώπη.

Α καλά! Αυτά τα ξενύχτια που κάναμε στις πέντε ή έξι το πρωί για να βλέπουμε τα παιχνίδια και μετά να πάμε για προπόνηση, ευτυχώς έχουν σταματήσει! Τώρα απόγευμα τα ματς και μετά κοιμόμαστε νωρίς.

Ως δηλωμένος φίλος των Bulls…

Μην μου την κάνεις αυτή τη συζήτηση τώρα.

Εσύ ήσουν αυτός που μου είπε για την ανταλλαγή του Derrick Rose. Eλεγες και στον Steve Nash, ότι θα αναγκαστείς να υποστηρίζεις τους Knicks.

Πληγωμένη ιστορία τώρα αυτό. Είναι ο Rose, είναι το Νο. 1 pick, είναι MVP, είναι παιδί της πόλης. Πέρα από τους τραυματισμούς που είχε, είναι ο Rose. Δεν μπορείς να τον κάνεις trade. Δεν τον ακουμπάς πρώτα απ’ όλα. Είναι διχασμένη και η πόλη του Σικάγο και γενικότερα το ΝΒΑ με τις αντιδράσεις για την ανταλλαγή. Δε νομίζω ότι πήραμε κάτι αξιόλογο από τους Knicks. Tώρα; Bλέπω μόλις τελειώνουμε τη συνέντευξη να πηγαίνουμε στο NBA Store για να δούμε αν έχει βγει η φανέλα η καινούργια με το 25. Το Σικάγο δεν το προδίδουμε. Δεν αλλάζουμε την ομάδα. Δεν υπάρχει θέμα σε αυτό.

Απλά έχεις λόγο να βλέπεις και τους Knicks.

Τώρα έχω λόγο να βλέπω και τους Knicks και να έρχομαι Νέα Υόρκη για να τον βλέπω σε αγώνες από κοντά. Κάτι έχουν στο μυαλό τους. Τώρα τι έχουν, θα δείξει η νέα σεζόν.

Να αφήσουμε τα της Αμερικής και να να πιάσουμε την Εθνική ομάδα. Όταν γύρισες από την Αμερική, μετά τις πρώτες σου θεραπείες, είχες συναντηθεί με τον Σκίμπε και σου είπε ότι σε υπολογίζει. Το ότι ήρθες εδώ κλείνει κατά κάποιο τρόπο το κεφάλαιο της Εθνικής ομάδας; Για πρακτικούς κυρίως λόγους, αφού οι μετακινήσεις δεν είναι εύκολες.

Δεν είναι εύκολο είναι η αλήθεια. Η πόρτα δεν κλείνει. Εχω πάρει χαρές κι επιτυχίες με την Εθνική ομάδα, οι οποίες δεν ξεχνιούνται κι ούτε πρόκειται να ξεχαστούν. Η πόρτα της Εθνικής ομάδας θα είναι πάντα ανοιχτή. Αν ο προπονητής θέλει να με καλέσει, παίρνω το αεροπλάνο και πάω. Αν δεν θέλει δεν πρόκειται να κάνω παράπονα, ούτε δηλώσεις, «γιατί, πώς κλπ», όπως έκαναν κάποιοι πρώην συμπαίκτες μου. Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό. Η πόρτα είναι ανοιχτή άμα θέλει με καλεί, άμα δεν θέλει δεν με καλεί. Είμαι αφοσιωμένος στην Εθνική ομάδα 100%. Τώρα αν πάω κι εγώ δω σαν Γιώργος ότι δεν μπορώ να προσαρμοστώ σε μια εβδομάδα, με τις προπονήσεις, με τη διαφορά της ώρας και με τα ταξίδια και αγωνιστικά δεν μπορώ να προσφέρω, θα είμαι ο πρώτος που θα πω “παιδιά ευχαριστώ πάρα πολύ, αλλά δεν έχω κάτι να προσφέρω” και τελειώνει εκεί το θέμα.

Εχεις επαφή με την ομοσπονδία;

Ή με τον προπονητή;

Όχι. Εχω μ’ έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, του οποίου δεν θέλω να πω τ’ όνομα του. Αλλά όχι, μέχρι εκεί. Ποτέ δεν το είχα γενικά, το να μιλάω.

Αν ενημερώνονται από την ομοσπονδία τι κάνεις ως παίκτης, αν είσαι καλά.

Όχι και δεν υπάρχει και λόγος. Δεν το κάνουν κι όλας. Δεν είμαστε τόσο οργανωμένοι.

Υπάρχει όλη αυτή η ιστορία με τον Ρανιέρι, ειδικά από τότε που κατάκτησε το πρωτάθλημα με τη Λέστερ. Αμέσως ξεκίνησαν οι συγκρίσεις με το έργο του στην Εθνική ομάδα.

Όλα κρίνονται από τ’ αποτελέσματα. Υπάρχουν προπονητές που μπορούν να κοουτσάρουν μία Εθνική ομάδα και να τους βλέπουν (οι παίκτες) στους δύο μήνες έξι φορές, που ουσιαστικά αυτό γίνεται. Από την άλλη υπάρχουν προπονητές που δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, γιατί θέλουν καθημερινά την ομάδα, για να περάσουν τη φιλοσοφία τους και την τακτική τους και γενικότερα το ποδόσφαιρο που θέλουν η ομάδα να παίζει. Είναι διαφορετικό να προπονείς μία Εθνική ομάδα και διαφορετικό έναν σύλλογο όλο το χρόνο. Ο Ρανιέρι ήταν ένας προπονητής που κοούτσαρε σε μεγάλους συλλόγους. Ηταν στην Τσέλσι, ήταν στη Ρόμα, ήταν στη Γιουβέντους, ήταν στην Ατλέτικο. Το βιογραφικό του και μόνο δείχνει ότι υπήρχαν μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη οι οποίες τον εμπιστεύονταν. Η Εθνική ομάδα είναι κάτι άλλο.

Ηταν πολύ δύσκολο γι’ αυτόν γιατί την πρώτη εβδομάδα που μας γνώρισε, τη Δευτέρα για παράδειγμα, έπρεπε να περάσει κάποια πράγματα μέχρι την Παρασκευή που ήταν το πρώτο ματς με τη Ρουμανία. Σε τέσσερεις μέρες τι να προλάβει να κάνει; Μετά το ματς φύγαμε. Μετά τον Οκτώβριο σε δέκα μέρες, σε δύο ματς έπρεπε να περάσει τη φιλοσοφία του. Δεν μας πήγαν και τ’ αποτελέσματα. Αν τ’ αποτελέσματα ήταν διαφορετικά δεν θα είχαμε αυτήν την κατάληξη. Στο τέλος όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Και οι παίκτες και οι προπονητές και οποιοσδήποτε δουλεύει σε μία ομάδα. Νομίζω το λάθος, κατά την άφιξη του Ρανιέρι, γιατί από εκεί ξεκινούν όλα, είναι ότι δεν είχε τους ανθρώπους γύρω του να τον βοηθήσουν (να καταλάβει) στο τι εστί Εθνική ομάδα. Πώς λειτουργούμε και ποιο είναι το ποδόσφαιρο, η φιλοσοφία μας και όλα αυτά.

Κι ο Σάντος όταν ήρθε, στην αρχή… Εχει τη δικιά του φιλοσοφία ο Σάντος. Αλλά μέχρι να την αλλάξει αυτήν την ισορροπία, κράτησε κομμάτια από τον Ρεχάγκελ. Γιατί σταδιακά προσπάθησε να περάσει το δικό του κομμάτι. Αυτό μας πήρε περίπου ένα χρόνο. Μέχρι να καταλάβουμε τον Σάντος. Είχε τους ανθρώπους γύρω του, ήξερε την Ελλάδα, ήξερε τους παίκτες κι έτσι συνέχισε η επιτυχία, από την εποχή Ρεχάγκελ, στην εποχή Σάντος. Αυτήν την πολυτέλεια ο Ρανιέρι δεν την είχε. Νομίζω πώς από εκεί ξεκινούν όλα. Όταν είσαι μόνος σου και προσπαθείς να αλλάξεις πράγματα είναι δύσκολο. Και να μην έχεις δίπλα σου τους σωστούς ανθρώπους είναι πάρα πολύ δύσκολο. Από την άλλη, πήγε στην Λέστερ, δούλευε κάθε μέρα με την ομάδα κι έκανε αυτό που έκανε.

Γιώργο έπαιξε ρόλο το ότι στην Εθνική άλλαξε η φρουρά και οι πιο παλιοί έφυγαν; Θα πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου;

Μου το έχουν πει πολλοί αυτό, αλλά δεν το πιστεύω. Γιατί πριν από εμάς είχε φύγει άλλη φουρνιά και πριν από αυτή τη φουρνιά, είχαν φύγει κι άλλοι. Το 2006 που πήγα στην Εθνική ομάδα, κάποια παιδιά που ήταν στο Γιούρο το 2004 είχαν φύγει. Μετά το Γιούρο του 2008, ο Τάκης ο Φύσσας, ο Μπασινάς, ο Δέλλας, σταμάτησαν. Συνεχίσαμε όμως. Από το Μουντιάλ του 2014, μόνο ο Καραγκούνης σταμάτησε κι ο Κατσουράνης, δε σταμάτησε κάποιος άλλος. Αυτοί οι δύο. Ολοι οι άλλοι είμαστε παρόντες στην πρώτη αποστολή. Δεν το πιστεύω αυτό. Δηλαδή όταν έχεις παιδιά που είναι 25, 26, 27 ετών στην Εθνική ομάδα, που έζησαν στιγμές και προκριματικά και την εμπειρία από μεγάλη διοργάνωση, δεν γίνεται να μην έχουν τη δύναμη ή το μυαλό ή την ποδοσφαιρική ποιότητα για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες της Εθνικής ομάδας. Αυτό δεν το πιστεύω. Φρουρά μπορεί να άλλαξε όπως λες, αλλά για δέκα χρόνια αλλάζει.

Κρατάς επαφή με συμπαίκτες σου τώρα που είσαι στην Αμερική;

Ποτέ δεν ήμουν τόσο κοινωνικός, έτσι ώστε να έχω επαφή -καλά για καθημερινή δεν το συζητάω- ανά εβδομάδα ή ανά μήνες. Είμαι λίγο κλειστός κι εσωστρεφής. Εχω φίλους που μπορώ ανά πάσα στιγμή να πάρω τηλέφωνο και να τους ρωτήσω κάτι ή το οτιδήποτε. Είμαι λίγο πιο κλειστός.

Αφού ανοίξαμε με Νέα Υόρκη, να κλείσουμε με Νέα Υόρκη. Είχες την ευκαιρία να παίξεις στο φιλανθρωπικό του Steve Nash. Επαιξαν και μπασκετμπολίστες. Είχες συμπαίκτη τον Hollis Jefferson των Nets, στην ομάδα του Landon Donovan και αντίπαλο στην ομάδα του Steve Nash, τον Bismack Biyombo, που έβαλε τέσσερα γκολ. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία σου;

Η οργάνωση και όλα αυτά ήταν τα καλύτερα που έχω δει σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Ηταν ένα παιχνίδι που παίζουν ποδοσφαιριστές, παίζουν μπασκετμπολίστες, παίζει ο Steve Nash, πρώην μπασκετμπολίστας που θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Σε αυτό το παιχνίδι ήμουν πολύ χαλαρός. Θα παίξουμε, θα διασκεδάσουμε και χαλαρά. Κάποια στιγμή όταν είδα πως ο Biyombo έβαλε τέσσερα γκολ και χάναμε ψιλοτρελλάθηκα. Εκεί μπήκε ο ανταγωνισμός μέσα μου. Ηταν μια ωραία εμπειρία. Ο Steve Nash με το φιλανθρωπικό του ίδρυμα βοηθάει πολύ κόσμο, ανά τον κόσμο. Όπως είπες ήταν η πρώτη μου φορά, αλλά όχι η τελευταία μου. Είμαι fan του Steve Nash, όπως ξέρεις. Ηταν από αυτούς που με βοήθησαν πάρα πολύ όταν ήρθα εδώ για τις θεραπείες μου και το εκτιμώ αφάνταστα. Είμαι υποστηρικτής των φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και θα γυρίσω σίγουρα του χρόνου. Είναι ένα σπουδαίο φιλανθρωπικό και αυτό φάνηκε από τον κόσμο που εμφανίστηκε εκεί. Σε μία γειτονιά εδώ στο Σόχο, σ’ ένα γηπεδάκι. Βλέπεις την αγάπη του κόσμου και προς τον Steve Nash και τον Donovan που έχει αφήσει τη δικιά του ιστορία στην Εθνική ομάδα της Αμερικής. Μακάρι να συνεχιστεί για άλλα 99 χρόνια.

Είχες την ευκαιρία να γνωριστείς και με το γείτονά σου, τον Kevin Durant και στο παιχνίδι και το βράδυ στη δεξίωση του Steve Nash.

Eίναι ένας πολύ χαμηλών τόνων και πολύ ταπεινός άνθρωπος. Το βλέπεις από τον τρόπο που φέρεται, που μιλάει. Τι να πεις για τον Kevin Durant. Είναι από τους γνήσιους και αγνούς ανθρώπους οι οποίοι όσα χρήματα κι αν βγάλουν στη ζωή τους, θα μείνουν το ίδιο ταπεινοί και χαμηλού προφίλ. Το μόνο που του είπα, είναι, ό,τι και να κάνεις να έχεις καλή επιτυχία και τίποτε άλλο. Δεν χρειάζεσαι να του πεις και κάτι άλλο. Να του πω εγώ τι, για την Οκλαχόμα; Να μείνει; Θα με ακούσει; Δεν θα με ακούσει. Του είπα ό,τι απόφαση και να πάρεις να σ’ έχει καλά ο Θεός.

Γιώργο ευχαριστώ πολύ και καλή συνέχεια.

Επιμέλεια: Νίκος Παπαϊωάννου

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.