Η Ζήνα Κουτσελίνη γράφει: Πως να παλέψω με μένα για τα δύσκολα…

Μου αρκεί το βλέμμα του Αντώνη και των γονιών του, της Χριστίνας και του Αλέξη. Όταν πρωτοσυναντηθήκαμε στο πλατό της εκπομπής, στα τέλη Σεπτέμβρη, με τον Αντώνη, αγγιχτήκαμε με τα μάτια. Τα χέρια μας απλώθηκαν αυθόρμητα σαν να αποζητούσαν έναν χορό μαζί. Είναι μόλις επτά ετών. Οι γονείς του είναι το φωτεινό παράδειγμα μέσα στα σκοτάδια κάποιων άλλων γονιών που κακοποιούν τα παιδιά τους ή τα κρύβουν γιατί είναι παιδιά με αναπηρία.

Παλιότερα είχα επισκεφτεί σπίτι για ρεπορτάζ που γνώριζα ότι η οικογένεια, ας πούμε, είχε τέσσερα μέλη και ανακάλυψα ακόμη ένα. Χρόνια έκρυβαν αυτό το μέλος της οικογένειας στα «ψυχρά ντουβάρια» του σπιτιού τους, γιατί μάλλον δεν έδενε με την εικόνα τους. Είχαν «εφεύρει» μια άλλη μαμά, νταντά να το μεγαλώνει.

Το προηγούμενο καλοκαίρι σε παραλία της Αττικής, καθόταν ένα ζευγάρι με τα παιδιά τους στην παραλία με όλες τις υπηρεσίες από πάνω τους και περνούσαν ωραία, και διασκέδαζαν. Όταν ο ήλιος έπεσε βαρύς έφυγαν, αφήνοντας τα πράγματά τους στην παραλία για να επιστρέψουν πάλι. Σε μισή ώρα φτάνει στην ομπρέλα τους ένας Κύριος από τις Φιλιππίνες με ένα αγόρι πανύψηλο με αναπηρία κινητική και νοητική. Διασκέδασε με τον «μπαμπά» από τις Φιλιππίνες, πλατσούρισαν μαζί και έφυγαν μετά από μια ώρα, για να επιστρέψει λίγο αργότερα η οικογένεια χωρίς το μέλος αυτό, με τον Κύριο από τις Φιλιππίνες σε άλλον ρόλο, αυτόν του οδηγού. Όλοι που εργάζονταν στην παραλία ήξεραν το πρόγραμμα της οικογένειας με τα υψηλά πουρμπουάρ. Γνώριζαν όμως και τον αγώνα του παιδιού να ενταχθεί στη ζωή, αφού δεν μπορούσε στη δική τους.

Ζήτησα από τη μαμά του Αντώνη να σας συστήσει σε πρώτο πρόσωπο, τον δικό τους Αντώνη που τους κάνει υπερήφανους, δεν ντρέπονται, δεν τον κρύβουν, αλλά είναι ο φάρος τους σε κάθε ταξίδι της ζωής τους.

Αντώνης!!! Ένα παιδί με αναπηρία και συγκεκριμένα με σύνδρομο Angelman. Ένα σπάνιο σύνδρομο, 1 στις 15.000 γεννήσεις, με κύρια χαρακτηριστικά: ψυχοκινητική καθυστέρηση, νοητική στέρηση, έλλειψη λόγου, επιληψία, διαταραχές ύπνου.

Παρ’ όλα αυτά δεν παύει να είναι ο Αντώνης μου, ο Αντώνης μας… ένα παιδί γλυκό και καλόκαρδο που όλα τα παραπάνω πέφτουν σαν πέπλο νυφικού και τον μεταμορφώνουν σ’ έναν πραγματικό άγγελο, έτοιμο να πετάξει και να δείξει σε όλους εμάς ότι τα αδύνατα γίνονται δυνατά με πολλή προσπάθεια, υπομονή και επιμονή.

Ο Αντώνης όπως και όλα τα παιδιά με αναπηρία σού δίνουν μαθήματα ζωής με τις συνεχείς προσπάθειές τους στην καθημερινότητά τους, που κάθε άλλο παρά εύκολη είναι.

Τα προβλήματα πολλά, οι συνθήκες δύσκολες…

Είναι μέρες που αισθάνομαι καταπονημένη, λες και μου έχει ρουφήξει όλη την ενέργεια σαν μπαταρία. Τα πόδια αδύνατον να υπακούσουν στις εντολές μου και τα χέρια μου ανήμπορα από το βάρος που σηκώνω, τα νεύρα μου χτυπάνε καμπανάκι, αλλά εγώ εκεί δίπλα του…

Βρίσκω το θάρρος και ξανασηκώνομαι και συνεχίζω. Μόνο που βλέπω να μου χαμογελά, είναι αρκετό. Τα ξεχνώ όλα και συνεχίζω… και να οι αγκαλιές… και να τα φιλιά… Δεν θέλεις κάτι περισσότερο! Φτάνουν! Εκεί αισθάνεσαι πλήρης! Αντλείς δύναμη και κουράγιο από τον Αντώνη, από ένα παιδί επτά ετών με ψυχή αγνή, που σου χρωματίζει την καθημερινότητα σαν ένα ουράνιο τόξο μετά απο βροχή…

Έτσι είναι ο Αντώνης…

Ο Αντώνης που δεν τα παρατάει εύκολα. Αγωνίζεται και ο ίδιος για μια θέση στην κοινωνία, ισάξια με τα άλλα παιδιά.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.