Δημήτρης Κρεμαστινός: Ο φίλος και γιατρός του Ανδρέα-Άγνωστα περιστατικά από τη φιλία τους

Έζησε την σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας στα πιο κρίσιμα χρόνια της. Ο Δημήτρης Κρεμαστινός, ο γιατρός και φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν δίπλα του στα δύσκολα και στα εύκολα.

Συνειρμικά το όνομα του Δημήτρη Κρεμαστινού παραπέμπει στον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά η πολιτική του διαδρομή συνεχίστηκε για περίπου 25 χρόνια μετά το θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ενώ υπήρξε ένας από τους πιο αποτελεσματικούς συνεχιστές της πολιτικής του Γιώργου Γεννηματά στο χώρο της υγείας, ως υπουργός, σχεδιάζοντας την πλήρη αναμόρφωση του ΕΣΥ, η οποία, όμως, έμεινε… στη μέση.

Διατελώντας πάντως επικεφαλής του καρδιολογικού τμήματος του Γενικού Κρατικού και του Ωνασείου, είχε την ιατρική ευθύνη για τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου υπήρξε προσωπικός γιατρός για σχεδόν μία δεκαετία, από τότε που ο πρώην πρωθυπουργός αντιμετώπισε τα σοβαρά προβλήματα υγείας που τον οδήγησαν στο Χέρφιλντ, όπου και χειρουργήθηκε από τον διάσημο Αιγύπτιο καρδιοχειρουργό, Μαγκντί Γιακούμπ.

Έτσι, ο Δημήτρης Κρεμαστινός δεν υπήρξε μόνον προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου – ύστερα από σύσταση του Κώστα Στεφανή – αλλά και προσωπικός του φίλος, ενώ εκείνος ήταν που τον επηρέασε πολιτικά.

Μολονότι ήταν πολιτικοποιημένος και μέλος του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του το 1974, η γνωριμία αυτή με τον Ανδρέα Παπανδρέου και μάλιστα στις δύσκολες αυτές συνθήκες για τη ζωή του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργού, σφυρηλάτησαν έναν ισχυρό δεσμό.

Τον Οκτώβριο του 1993, όταν ο Παπανδρέου επιστρέφει στο Μαξίμου μετά από το Ειδικό Δικαστήριο και την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Κρεμαστινός αναλαμβάνει εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Υγείας.

Όπως έχει εξομολογηθεί ο Δημήτρης Κρεμαστινός, δεν είχε αντιμετωπίσει στην καριέρα του ένα τόσο σοβαρό και σπάνιο πρόβλημα όσο αυτό του Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε συγκρουστεί πολλές φορές με το περιβάλλον του για τα θέματα υγείας του πρώην πρωθυπουργού, αλλά εκείνος έχαιρε της απόλυτης εμπιστοσύνης και εκτίμησής του. Όταν χειρουργήθηκε στο Χέρφιλντ, ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που είδε στο δωμάτιό του πριν από την εγχείρηση και ο πρώτος αμέσως μετά. Υπό την «προστασία» του τον ανέλαβε πολλές φορές έπειτα στο Γενικό Κρατικό, αλλά και στο Ωνάσειο, στις δραματικές εκείνες στιγμές λίγο πριν από το θάνατό του – κι ενόσω ο Κρεμαστινός ήταν πια υπουργός Υγείας.

«Δεν με ενδιαφέρουν οι πολιτικές παράμετροι, είμαι εδώ για να σώσω έναν άνθρωπο», έλεγε τότε εκείνος, αποκαλύπτοντας πολλά άγνωστα περιστατικά στο βιβλίο «100 χρόνια από τη γέννησή του – Αναζητώντας τον Ανδρέα» το 2019.

«Δημήτρη με αμφισβητούν;»

Το παρακάτω περιστατικό είναι γνωστό κι ενδεικτικό της σχέσης τους: στις αρχές Ιανουαρίου του 1996, ο Παπανδρέου καλεί μέσω συνεργατών του τον Κρεμαστινό στην εντατική του Ωνασείου. «Δημήτρη, με αμφισβητούν;», του λέει. «Ναι, πρόεδρε», του απαντά εκείνος με ευθύτητα. «Νομίζεις ότι πρέπει να φωνάξω τον Αντώνη (Λιβάνη);», λέει ξανά ο Παπανδρέου. «Ναι, πρόεδρε», απαντά και πάλι ο Κρεμαστινός. Εκείνη τη στιγμή δρομολογήθηκε πια η αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από την πρωθυπουργία κι άνοιξε ο δρόμος για τον Κώστα Σημίτη.

Επί Σημίτη εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής Δωδεκανήσου το 2000. Επανεξελέγη επί Γιώργου Παπανδρέου το 2009 και διατέλεσε μέλος του Κοινοβουλίου επί μία συνεχή δεκαετία, ως τις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού που δεν εξελέγη διότι το ΚΙΝΑΛ έχασε την έδρα λόγω του εκλογικού νόμου (ήταν πρώτος στο ψηφοδέλτιο). Στο διάστημα αυτό εξελέγη αντιπρόεδρος της Βουλής το 2015 και νωρίτερα πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, ενώ παρέμεινε ενεργός πολιτικά έως το θάνατό του.

Υποστήριξε, μάλιστα, την προοπτική συνεργασίας του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με συγκεκριμένους όρους, γεγονός που είχε προκαλέσει συχνά εσωκομματικές εντάσεις και τριβές, αλλά αποδεικνύει έμπρακτα πως ο Κρεμαστινός είχε πάντοτε τη δική του άποψη, η οποία ήταν τεκμηριωμένη και δεν φοβόταν να την εκφράσει.

Είχε, επίσης, διαφωνήσει με το επαγγελματικό ασυμβίβαστο των βουλευτών που καθιερώθηκε μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει προσωρινά την ενεργό πολιτική και ν’ αφοσιωθεί στα ακαδημαϊκά και ιατρικά του καθήκοντα.

Ως υπουργός Υγείας την περίοδο 1993-1996 «άπλωσε» το ΕΚΑΒ σε όλη τη χώρα, με καρδιολόγους και αναισθησιολόγους στα ασθενοφόρα εκτός από νοσηλευτές, ενώ καθιέρωσε και τις αεροδιακομιδές. Δημιούργησε, επίσης, τον ΟΚΑΝΑ για την απεξάρτηση των χρηστών από τα ναρκωτικά, εισάγοντας τη θεραπεία με μεθαδόνη. Υποστήριξε την τηλεϊατρική στις απομακρυσμένες περιοχές και μετέτρεψε σε πρότυπο ψυχιατρικό κέντρο το ψυχιατρείο της Λέρου.

Επί της υπουργικής του θητείας, εξάλλου, είχε εξαιρέσει την Ελλάδα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ σε ό,τι αφορά την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και με κοινοτικούς και όχι μόνο εθνικούς πόρους, όπως προέβλεπε η Συνθήκη, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία του πρότυπου νοσοκομείου «Αττικόν». Τέλος, είχε δημιουργήσει μαζί με διάσημους καθηγητές από το εξωτερικό ένα ολοκληρωμένο πλάνο για την ανασυγκρότηση του ΕΣΥ, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ μετά από την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου από την πρωθυπουργία το 1996.

Πηγή: newsit.gr

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.