Η Σοφία Μανωλάκου στο entertv.gr: «Ίσως ο κόσμος θέλει χρόνο για να αγαπήσει τις “Τρίχες”»
Αν και ολοκλήρωσε τη σχολή της μόλις το 2012, αυτή τη σεζόν έχει καταφέρει να κρατάει έναν από τους βασικούς ρόλους στην κωμική σειρά «Τρίχες» αλλά και να πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη παράσταση «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω».
Συνομιλώντας με την Σοφία Μανωλάκου αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχουν ακόμη νέα παιδιά σε αυτό το χώρο με ταλέντο, προσγειωμένα και πολύ αγάπη για αυτό που θέλουν να ακολουθήσουν. Στοιχεία δηλαδή σημαντικά που, πέραν του ότι σπανίζουν σήμερα, μπορούν να προσφέρουν στον ηθοποιό την πολυπόθητη διάρκεια. Πάμε όμως να δούμε όσα είπαμε…
Του Αλέξανδρου Κούρτη
Ποιο ήταν αλήθεια το έναυσμα που σε έκανε να μπεις στο χώρο της υποκριτικής;
Το έναυσμα υπήρξε από όταν ήμουν πολύ μικρή. Θυμάμαι μετακομίσαμε με τους γονείς μου στο Μετς, όταν ήμουν 6 χρονών, και ακριβώς απέναντι από την πολυκατοικία μας ήταν το πολιτιστικό κέντρο του δήμου Αθηναίων. Από τις διάφορες λοιπόν δραστηριότητες που διδάσκονταν εκεί, όταν με ρώτησε η μητέρα μου τι θέλω να παρακολουθήσω, εγώ επέλεξα το θέατρο και τον χορό. Θα έλεγα δηλαδή πως τότε μου μπήκε το «μικρόβιο» του θεάτρου, μιας και πηγαίνοντας σε αυτό είδα πως μου άρεσε πραγματικά.
Έχοντας ολοκληρώσει και τη σχολή, τα πράγματα είναι έτσι όπως τα φανταζόσουν;
Είμαι από τη φύση μου πολύ αισιόδοξη, χωρίς να ξέρω βέβαια αν αυτό είναι πάντα καλό, οπότε πιστεύω στον εαυτό μου άσχετα από τις συνθήκες που υπάρχουν. Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοίρα. Βγήκα σίγουρα σε μια πολύ κακή περίοδο, όπου δεν υπάρχουν δουλειές, αλλά δεν το αφήνω αυτό να με πτοεί. Στις «Τρίχες» για παράδειγμα στην οντισιόν είχα τον αριθμό 310 και πριν από μένα ήταν άλλα 309 άτομα για έναν ρόλο. Το κυνήγησα όμως. Με αυτή την έννοια δεν λέω «είναι τα πράγματα έτσι όπως τα περίμενα». Δεν σχεδίαζα το μέλλον, απλά είπα πως θα σπουδάσω αυτό που μου αρέσει.
Δεν υπερίσχυε όμως στο μυαλό σου η λάμψη που ακολουθεί τη δουλειά αυτή;
Όχι δεν το σκεφτόμουν έτσι. Πάντοτε το έβλεπα σαν μια ανάγκη του εαυτού μου να ασχοληθώ με αυτό και όχι να με δελεάσουν «τα φώτα ή η λάμψη». Μπαίνοντας στο χώρο σίγουρα απομυθοποιείς ακόμα περισσότερο το επάγγελμα και το βλέπεις πολύ πιο πρακτικά. Αν και βλέπεις όμως τα πράγματα λίγο πιο ωμά, θέλω να πιστεύω πως η μαγεία δεν αλλάζει.
Εδώ στο θέατρο Αθηνά και στο «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω», που έχω χάσει αλήθεια πόσες χρονιές παίζεται, τι ακριβώς γίνεται;
Καταρχήν η παράσταση παίζεται τα τελευταία πέντε χρόνια συνεχόμενα και άλλα τρία από το 1997 αν δεν κάνω και γω λάθος. Πρόκειται για ένα έργο που έχει πολύ γέλιο. Είναι τρεις φίλοι, ένας μουγγός, ένας τυφλός και ένας κουφός, οι οποίοι συγκατοικούν και στη ζωή τους μπαίνει ξαφνικά μια κοπέλα, με το συμβολικό μάλιστα όνομα Ελπίδα, που την ερωτεύονται και οι τρεις με τον έναν να βάζει τρικλοποδιές στον άλλον ώστε να την κερδίσει. Όλη αυτή η διαδικασία συνεννόησης των τριών, όπως καταλαβαίνεις, είναι σίγουρα περίεργη και αστεία. Εγώ ως Ελπίδα έχω όλες μου τις αισθήσεις, είμαι αυτή που τους παρακινεί να κάνουν πράγματα και τους δίνει ουσιαστικά την ελπίδα λέγοντας τους πως ο κάθε άνθρωπος είναι αυτό που νιώθει ο ίδιος και όχι αυτό που νομίζουν οι άλλοι για εκείνον.
Ως η καινούργια σε αυτό το θεατρικό παρεάκι πως ήταν το δέσιμο με τα παιδιά;
Ήταν ειλικρινά λες και μπήκα στο σπίτι μου. Έτσι το ένιωσα από την πρώτη στιγμή. Επειδή είμαι και στη ζωή μαζί με τον Σπύρο (σ.σ. Σπαντίδα) και βλέπω την παράσταση αυτή πέντε χρόνια ανελλιπώς, ήξερα σχεδόν όλα τα λόγια του ρόλου μου και χρειάστηκε να κάνουμε ελάχιστες πρόβες. Τον Σπύρο Πούλη τον γνωρίζω πολύ καλά πέντε χρόνια, τον Κώστα Αποστολάκη τα δύο τελευταία χρόνια που είναι στην παράσταση και αισθάνθηκα από την αρχή μια σιγουριά και μια ασφάλεια.
Είναι παράγοντας βοηθητικός πως βρίσκεσαι με τον σύντροφο σου στη σκηνή;
Όχι ιδιαίτερα μπορώ να πω. Αν και πάνω στη σκηνή τον βλέπω καθαρά επαγγελματικά, όπως τους υπόλοιπους ηθοποιούς, πριν ή μετά την παράσταση ο Σπύρος είναι ο πιο αυστηρός κριτής μου με αποτέλεσμα να με αγχώνει. Κάποιες φορές είναι πιο αυστηρός ακόμη και από εμένα, επειδή νιώθει ευθύνη ο ίδιος, αλλά καλά κάνει γιατί έτσι γίνομαι και γω καλύτερη. Από την άλλη, βέβαια, νιώθω την ασφάλεια πως είμαστε ένα και αν μου συμβεί οτιδήποτε κατά τη διάρκεια της παράστασης θα έρθει να με βοηθήσει ή να με τσιγκλήσει αν χρειαστεί.
Με το άγχος αλήθεια ποια είναι η σχέση σου;
Καθόλου καλή. Νομίζω πως είναι ο καλύτερος μου φίλος δυστυχώς τον τελευταίο καιρό. (Γελάει). Είναι κάτι που θέλω να ελπίζω πως θα μάθω να χειρίζομαι σιγά σιγά με την εμπειρία. Άνθρωποι καταξιωμένοι στο χώρο μού λένε ότι πάντα θα υπάρχει το άγχος αρκεί να φροντίζεις να το κρατάς σε δημιουργικό επίπεδο. Έχει τύχει σε παράσταση να με καταστρέψει το άγχος μου και πίστεψε με δεν μου άρεσε καθόλου.
Μια πολύ όμορφη εμφάνιση, όπως ομολογουμένως εσύ διαθέτεις, θα την ορίζαμε ως θετικό ή αρνητικό στοιχείο για το ξεκίνημα κάποιου στο χώρο;
Πιστεύω πως η καλή εμφάνιση είναι τροχοπέδη, καθώς πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι μόνο αυτό. Ξεκινάς λοιπόν με ένα αρνητικό, μιας και όλοι συνήθως έχουμε την αντίληψη πως ένα άτομο με ωραία εμφάνιση δεν έχει να καλλιεργήσει κάτι άλλο πάνω του. Αυτό μπορεί αυτομάτως να σε εγκλωβίσει και να γίνει η «φυλακή» σου. Προσωπικά έχω αποφασίσει πως θα το παλέψω, γι’ αυτό άλλωστε μπήκα και στη δραματική σχολή. Διαφορετικά θα έμενα απλά σε μια καλή εμφάνιση και θα έκανα δυο ρολάκια στην τηλεόραση μιας ωραίας κοπέλας. Δεν με αφορά κάτι τέτοιο. Θα σου πω μάλιστα πως στη σχολή, στους ρόλους που «χάλαγα» την εμφάνιση μου, ήμουν πολύ καλύτερη ακριβώς επειδή απελευθερωνόμουν. Ίσως για κάποιους να θεωρείται διαβατήριο η εμφάνιση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σου δώσει τη διάρκεια στο χώρο.
Φέτος κρατάς και έναν βασικό ρόλο στις «Τρίχες» και θέλω να μου μιλήσεις για την εμπειρία αυτής της δουλειάς…
Είναι η μεγαλύτερη τηλεοπτική εμπειρία που είχα μέχρι τώρα, είναι πολύ ευχάριστη και με έχει πάει πολλά βήματα μπροστά. Στην αρχή ένιωθα βέβαια λίγο έξω από τα νερά μου και ήθελα χρόνο να προσαρμοστώ σε αυτό το κλίμα και να μάθω κάποια μικρά μυστικά της τηλεόρασης. Τώρα πλέον μπορώ να πω ότι έχω εγκλιματιστεί.
Με τον Αλέξανδρο Ρήγα είναι εύκολη η συνεργασία;
Δηλώνω ερωτευμένη με τον τρόπο που δουλεύει αλλά και με τον άνθρωπο. Μου αρέσει γιατί είναι ένας ντροπαλός χαρακτήρας και ένας πολύ σωστός επαγγελματίας. Μου βγάζει κάτι συνεσταλμένο σαν άνθρωπος που για μένα αυτό είναι πολύ γοητευτικό. Όποια εμπειρία έχω λάβει από τη σειρά οφείλεται κυρίως σε εκείνον. Είναι απαιτητικός στο γύρισμα ο Αλέξανδρος, αλλά καλά κάνει για να βγαίνει σωστά η δουλειά.
Πόσο κοντά σου είναι η Αλίκη, η ηρωίδα που υποδύεσαι στη σειρά;
Νομίζω πως έχουμε πολλά κοινά στοιχεία, ίσως και να μοιάζουμε κατά 90%. (Γελάει). Η Αλίκη είναι μια ντροπαλή κοπέλα, ήσυχη, συνεσταλμένη, ήρεμη, που έχει σπουδάσει, και είναι αν θες η πιο λογική ύπαρξη της ιστορίας. Εγώ προσάρμοσα τα δικά μου χαρακτηριστικά σε εκείνα της Αλίκης και προσπάθησα να προσεγγίσω περισσότερο αυτά στα οποία διαφέρουμε.
Γιατί νομίζεις πως η σειρά, μέχρι στιγμής, έχει δεχθεί ποικίλα σχόλια; Σε κάποιους δηλαδή αρέσει πολύ, συμπεριλαμβανομένου και εμού, ενώ κάποιοι βρίσκουν τα πάντα αρνητικά.
Είναι μία ιδιαίτερη δουλειά και δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει ξανά αντίστοιχη στην τηλεόραση. Όπως συμβαίνει και με ένα νέο φαγητό, ίσως ο κόσμος θέλει λίγο χρόνο για να την επεξεργαστεί και να την αγαπήσει. Προσωπικά δεν με απασχολούν τα νούμερα. Όλοι όσοι εργαζόμαστε για αυτή την σειρά δίνουμε σίγουρα τον καλύτερο μας εαυτό για ένα άρτιο αποτέλεσμα και εύχομαι να το αγαπήσει και ο κόσμος όσο το έχουμε αγαπήσει και εμείς. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να αλλάξει κάτι στην σειρά ώστε να γίνει περισσότερο αρεστή, είναι λογικό να υπάρχει κόσμος που του αρέσει και σε κάποιους όχι… Τι να κάνουμε…
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως έχει δεχθεί πολύ μεγαλύτερο πόλεμο η σειρά από όσο θα έπρεπε, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, για την πορεία που έχει. Πες μου όμως, και να κλείσουμε έτσι, τι θα γίνει με την Αλίκη και τον Τζιοβάνι (Αντώνη Βλοντάκη) στη συνέχεια…
Κοίταξε, η Αλίκη ήταν συμφοιτήτρια με τον Γιάννη, που έγινε Τζιοβάνι για το κομμωτήριο, όταν σπούδαζαν ως αρχιτέκτονες. Έπειτα χάθηκαν για κάποιο διάστημα, ξαναβρέθηκαν σήμερα και υπάρχει μία έλξη μεταξύ τους. Εκείνη όμως επειδή είναι ντροπαλή αλλά και πληγωμένη φοβάται να το δείξει και ο Γιάννης είναι επίσης ντροπαλός. Αυτό μάλιστα θα έλεγα πως δεν είναι πολύ κοινό μου με την Αλίκη, μιας και όταν μου αρέσει κάτι το διεκδικώ με τον δικό μου τρόπο. Δεν είμαι τόσο ντροπαλή. Κάτι θα συμβεί όμως στα επόμενα επεισόδια που θα φέρει τους δυο τους πιο κοντά και θα τους κάνει να εκδηλωθούν!
Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.
