Είναι απιστία το online φλερτ;
«Με τη σύντροφό του είχαν μία τρυφερή σχέση εμπιστοσύνης. Μόνο που μερικές φορές την εβδομάδα, ενώ εκείνη ήταν στη δουλειά ή κοιμόταν δίπλα του, αυτός αντάλλασσε γυμνές φωτογραφίες με την ψηφιακή ερωμένη του».
Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα από μια αληθινή ιστορία που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό Askmen και η οποία εκπροσωπεί τις εξίσου αληθινές ιστορίες αμέτρητων ανθρώπων εκεί έξω, οι οποίοιέχουν αξιοποιήσει με τον ίδιο τρόπο τις ευκαιρίες για τσιλιμπούρδισμα που τους προσφέρουν οι σύγχρονες ιστοσελίδες γνωριμιών, τα inbox των social media και το διαδίκτυο γενικότερα.
Οι επιρρεπείς στην απιστία – οι οποίοι μόνο λίγοι δεν είναι αφού οι έρευνες προβλέπουν πως το 40%-70% των ανθρώπων θα απατήσει κάποια στιγμή το άλλο του μισό – έχουν βρει τον προσωπικό τους παράδεισο στα πριβέ ψηφιακά περιβάλλοντα όπου ανταλλάσσουν πονηρές σκέψεις, ακατάλληλες φωτογραφίες και γενικώς ό,τι μπορούν δεδομένων των συνθηκών. Πρόκειται για παράνομους «εραστές», οι οποίοι όμως, ίσως να μη συναντηθούν ποτέ στην αληθινή ζωή.
Το φαινόμενο αυξάνει μοιραία. Το site γνωριμιών Gleeden δημοσίευσε πρόσφατα μία έρευνα στην οποία από τους 27.000 χρήστες του το 23% «ψήνεται» να ξεκινήσει μία παράνομη online ιστορία με κάποιον, ακόμα κι αν δεν τον συναντήσει ποτέ face- to face. Το 69% των αντρών και το 47% των γυναικών των ερωτηθέντων το δήλωσε ξεκάθαρα: «Όχι, δεν μετράει ως απιστία». Είναι προφανές πως πολλοί έχουν απενοχοποιήσει προς ίδιον όφελος τις ερωτικές ευκαιρίες που προσφέρει το ψηφιακό περιβάλλον, το οποίο ικανοποιεί- μέχρι ενός σημείου- την επιθυμία για κάτι «άλλο» ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει στους «άπιστους» να δηλώνουν μονογαμικοί και να το πιστεύουν κιόλας.
Τι αντίκτυπο έχει λοιπόν η ψηφιακή απιστία στις σύγχρονες σχέσεις;
Θετικό, απαντάνε κάποιοι. «Γιατί περνάς καλά χωρίς επί της ουσίας να απατάς το σύντροφό σου, αφού δεν ακουμπάς ούτε το χέρι της άλλης»είναι η πιο συνηθισμένη δικαιολογία. «Γιατί εκτονώνεσαι και δεν αισθάνεσαι ερωτικά εγκλωβισμένος», είναι μία ακόμα εκδοχή.
Για μία πιο επίσημη ανάλυση, ο John Portmann, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Virginia και γνώστης επί του θέματος, κρίνοντας και από τον τίτλο του βιβλίου του («In Defense of Lust») ισχυρίζεται ό,τι κι εκείνοι που γουστάρουν να τον διαβάζουν: Ότι, δηλαδή, η ψηφιακή απιστία αποτελεί βαλβίδα ασφαλείας και προστασίας των παραδοσιακών μονογαμικών σχέσεων, από τη στιγμή που μ’ αυτόν τον οξύμωρο τρόπο διαφυλάσσεται η σεξουαλική αποκλειστικότητα των συντρόφων, αφού «όλα γίνονται στο μυαλό».
Αυτό ακριβώς δεν είναι το θέμα όμως; Όταν αρχίσεις να φαντασιώνεσαι έντονα κάποιον συγκεκριμένο άλλον, ένα υπαρκτό πρόσωπο που κανείς δε μπορεί να σου αποκλείσει ότι κάποια στιγμή θα πέθαινες για να το δεις από κοντά ; Πόσο ασφαλές είναι όλο αυτό τελικά; Ειδικά από τη στιγμή που τόσο οι ψυχολόγοι όσο και οι δικηγόροι αναφέρουν πως οι σχέσεις που χαλάνε όταν ανοίγουν τα chats και η εμπιστοσύνη κλονίζεται είναι πλέον αναρίθμητες. Κι αυτό γιατί η έλλειψη ειλικρίνειας, ο κυριότερος λόγος για να οδηγηθεί μία σχέση στα σκουπίδια δεν προϋποθέτει διείσδυση για να προκύψει.
Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.
