Ορφέας Παπαδόπουλος: Είναι αβυσσαλέο μέσο η τηλεόραση και είναι σκληρό να ξέρεις ότι εκτίθεσαι και κρίνεσαι…

Ο «κακός Άρης» από τα «Κλεμμένα όνειρα» του Mega, μίλησε στο Down Town Κύπρου και στον Ηλία Ακριβάκη για την οικογένειά του, τις φιλίες του, τους φόβους του, την καθημερινότητά του, τον έρωτα. Αλλά και για τα δικά του όνειρα που-ευτυχώς-δεν είναι…κλεμμένα. To entertv.gr «αλίευσε» τη συνέντευξη και σας την παρουσιάζει.

Στα «Κλεμμένα όνειρα» υποδύεται τον έξυπνο αλλά και τεμπέλη Άρη Μαλτέζο, γόνο πλούσιας οικογένειας, που πιστεύει ότι ο κόσμος τού ανήκει. Ζει μία φαινομενικά ανέμελη ζωή και «παίζει» με τις γυναίκες, μέχρι τη στιγμή που θα αισθανθεί ότι ερωτεύτηκε. Στη ζωή του, ο 26χρονος Ορφέας είναι ένα αγόρι όπως τα περισσότερα της ηλικίας του: Χαμογελάει αβίαστα, είναι προσγειωμένος-αλλά και φευγάτος μαζί-, αισιόδοξος, το αγαπημένο του ντύσιμο είναι δερμάτινο μπουφάν, μακό και μπότες, θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό μέχρι τώρα και το μόνο κοινό σημείο που έχει με τον Άρη είναι το πάθος. «Παθιάζομαι και εγώ σαν τον Άρη! Το πάθος είναι η πεμπτουσία μιας σχέσης!», μου λέει και χαμογελάει.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, πιο πολύ με τη μητέρα του, ως παιδί χωρισμένων γονιών. Τα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων τα μοίρασε ανάμεσα σε Αρχαία Ολυμπία και Λαμία, τους τόπους καταγωγής του. Εκεί έπαιζε, ζωγράφιζε, έκανε κολύμπι και μπορεί, όπως μου λέει, να μην έμαθε κιθάρα τελικά, αλλά τραγούδησε σε σχολική μπάντα. Ανοιχτός στις παρέες και κοινωνικός ήταν στο Λύκειο («στο γυμνάσιο όχι τόσο γιατί είχα αλλάξει περιβάλλον, πήγα σε ιδιωτικό όπου εκεί ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα γιατί βρήκα καινούργιες παρέες, δεν ήμουν και καλός μαθητής και έπρεπε να προσαρμοστώ στο καινούργιο περιβάλλον»). Τότε έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με το θέατρο: Στα 17 του, παίρνει μέρος σε έναν πανελλήνιο διαγωνισμό σχολικών παραστάσεων. Και τότε μπαίνει μέσα του το «μικρόβιο» του ηθοποιού.

-Τι σε τράβηξε περισσότερο στην υποκριτική;

-Πάντοτε με συνάρπαζε η ηθοποιία, υπήρχε ένα μυστήριο στην υποκριτική, γιατί έχει να κάνει άμεσα με την ψυχή. Το κομμάτι της ψυχής είναι και άϋλο και δεν μπορείς να το μετρήσεις, να το αγγίξεις για να το δεις, αλλά το προσεγγίζεις και πειραματίζεσαι. Από κει και πέρα, ο πατέρας μου ήταν λάτρης του σινεμά, οπότε δεν ήμουν πολύ μακριά από τα καλλιτεχνικά. Επίσης, η μητέρα μου είναι ενδυματολόγος κι έτσι όλα αυτά συνετέλεσαν στο να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ στο κομμάτι της υποκριτικής. Οι γονείς μου με βοήθησαν τρομερά, είχα αυτή την τύχη. Μου είχαν εμπιστοσύνη.

-Είσαι ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα απόδοσή σου ως ηθοποιός;

-Σαν τέχνη και μόνο να το δει κανείς, η υποκριτική χωράει πάντα εξέλιξη. Στην τηλεόραση είχα κάποια σκαμπανεβάσματα. Δεν μπορεί να είναι όλες οι στιγμές ίδιες, ούτε είναι όπως στο θέατρο που σήμερα κάνεις λάθη στην παράσταση, το σκέφτεσαι και την επόμενη μέρα τα διορθώνεις. Είναι αβυσσαλέο μέσο η τηλεόραση και είναι σκληρό να ξέρεις ότι αυτό που γυρίζεις προβάλλεται, εκτίθεσαι και κρίνεσαι μέσα σε γρήγορους ρυθμούς. Από και πέρα, θεωρώ ότι έχω εξελίξει κάποια πράγματα σε αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή όμως και πάλι είναι και κάτι που δεν τελειώνει ποτέ.

-Τι σκεφτόσουν όταν πρωτομπήκες στο επάγγελμα;

-Είχα τρομερό άγχος! Στο πρώτο γύρισμα, στην «Απαγορευμένη αγάπη», έτρεμα σαν το ψάρι. Ήμουν τρομοκρατημένος. Όμως, είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε σκηνοθέτες και κόσμο που με βοήθησε και με καθοδήγησε σωστά.

-Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκες να εγκαταλείψεις την ηθοποιία;

-Κάθε χρόνο είμαστε άνεργοι! Πέρα από το ότι περιμένεις κάποιες προτάσεις και κυνηγάς, κανείς δεν σου εγγυάται τίποτα. Ψάχνεις να βρεις λύσεις και μέσα από άλλα πράγματα.

-Πως είναι η καθημερινότητά σου όταν δεν είσαι σε γυρίσματα;

-Πάω σινεμά, θέατρο-γενικότερα σε ό,τι έρχεται από το εξωτερικό-σε μουσικές εκδηλώσεις ή συναυλίες όταν είμαι στην Αθήνα. Μου αρέσει να κάνω βόλτες με το αυτοκίνητο με φίλους, μ’  αρέσουν επίσης οι βόλτες στην Πάρνηθα, αλλά και το καλοκαίρι στην παραλιακή. Γενικότερα πάντως, μαζευόμαστε με φίλους στα σπίτια. Τον τελευταίο καιρό έχω κόψει τις εξόδους σε clubs.

-Τι σου αρέσει σε μία γυναίκα; Ποιο είναι το πρώτο που προσέχεις;

-Τα μάτια-και δεν εννοώ το χρώμα (γελάει). Το βλέμμα. Εκείνη τη στιγμή αντιλαμβάνεσαι το 50% της προσωπικότητας μιας γυναίκας. Αυτό με μαγνητίζει. Αν δεν μου πει κάτι αυτό δεν…

-Βάζεις τη φιλία ανώτερη ιεραρχικά στη ζωή σου από τις ερωτικές σου σχέσεις;

-Δεν θα το συγκρίνω. Η φιλία είναι ένα τεράστιο κομμάτι στη ζωή μας. Τους φίλους μου τους υπερασπίζομαι και τους αγαπώ. Το έχω ξεκαθαρίσει εξαρχής και, μέχρι στιγμής, δεν μου έχει τύχει κάτι άσχημο.

-Έχεις φίλους με τους οποίους να νιώθεις ότι είστε σαν «αδέλφια»;

-Όσο πιο μικροί είμαστε, τόσο πιο πολύ ωραιοποιούμε τα πράγματα. Στις μικρότερες ηλικίες, όλοι είχαμε αδελφικούς φίλους. Έχω έναν αδελφό, τον Οδυσσέα, και στο κομμάτι αυτό καλύπτομαι στο να νιώθουμε σαν αδέλφια, αλλά έχω και φίλους που πραγματικά μπορεί να σου φερθούν με τον ίδιο τρόπο.

-Έζησες την εφηβεία σου όπως θα ήθελες;

-Έτυχε να μην έχω τον πατέρα μου κοντά μου στη ζωή-ήταν χωρισμένοι με τη μητέρα μου-οπότε το κομμάτι του πατέρα μου μου έλειπε σε αυτή τη φάση. Από κει πέρα δεν έχω παράπονο. Είχα τον έλεγχο που κατάλαβα αργότερα ότι είναι απαραίτητος.

-Έλεγχο σε τι;

-Είχα από μόνος μου ένα όριο στις εξόδους μου. Συγκριτικά με άλλους φίλους μου υπήρχε ένα κράτημα, αλλά δεν στερήθηκα κάτι. Και δεν μου έχει μείνει κάποιο απωθημένο.

-Έκανες κι εσύ τις «επαναστάσεις» σου; Τι είδους ήταν αυτές;

-Μα, ούτως ή άλλως, γίνεται τέτοια «επανάσταση» στην ηλικία αυτή που είσαι μέσα στις ορμόνες! Όλος ο οργανισμός και όλα τα «χημικά» που βρίσκονται σ’ αυτόν αλλάζουν και γίνονται κάτι άλλο, από μόνα τους δημιουργούν «εκρήξεις». Ήμουν αρκετά συνειδητοποιημένος για αρκετά πράγματα.

-Πες μου ένα από αυτά…

-Δεν θα έλεγα στην μητέρα μου ότι φεύγω από το σπίτι, δεν υπήρχε λόγος. Αυτό όμως δεν μου στέρησε τη δυνατότητα να ψάχνομαι, να έχω ανησυχίες. Ό,τι κι αν ήθελα ήξερα ότι μπορούσα να το συζητήσω.

-Πιστεύεις στη μοίρα;

-Πιστεύω στην τύχη, αλλά περισσότερο πιστεύω στην πολλή δουλειά, γιατί μόνο έτσι μπορείς να πας παρακάτω. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ασφαλές να στηριχθείς στη μοίρα.

-Είχες μέχρι τώρα μοιραίες σχέσεις-συναντήσεις;

-Έχουν υπάρξει συναντήσεις-κλειδιά στη ζωή μου. Μοιραίες ονομάζουμε τις συναντήσεις ή κάποια σχέση που μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου. Αν αλλάξει την τροπή της ζωή σου τότε ναι, είναι μοιραία. Δεν πιστεύω στο προδιαγεγραμμένο.

-Τι φοβάσαι περισσότερο στη ζωή;

-Έχω καταλήξει ότι η ανασφάλεια είναι ο μεγαλύτερος φόβος. Φοβάμαι στιγμές που δεν πιστεύω στον εαυτό μου-γιατί υπάρχουν αυτές οι στιγμές σε κάθε άνθρωπο και μπορεί να αφορούν διάφορες πτυχές της ζωής.

-Τι ονειρεύεσαι και λαχταράς περισσότερο;

-Επαγγελματικά θα ήθελα να δουλέψω στον κινηματογράφο, όσο φτωχός κι αν είναι σήμερα στην Ελλάδα, υπό αυτές τις συνθήκες, και να βρεθώ δίπλα σε σκηνοθέτες που θα με εξελίξουν. Στα προσωπικά τώρα, αυτό έγκειται στην τύχη του καθενός (χαμογελάει). Σίγουρα, θα ήθελα να ταξιδέψω πολύ παντού, είτε μόνος είτε με παρέα. Αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα.

-Tι σημαίνουν για σένα «κλεμμένα όνειρα»;

-Κλεμμένο όνειρο σημαίνει ότι είμαι πολύ κοντά στο να κάνω κάτι αλλά δεν μπορώ να το κυνηγήσω και θεωρώ ότι αυτός είναι ο τίτλος της εποχής που ζούμε.

-Ισχύει και για σένα αυτό;

-Όχι ακόμα, αλλά ξέρω ότι τα πράγματα είναι πολύ ρευστά, έχουμε ακράδαντα παραδείγματα, όπως συνέβη σε άλλες τηλεοπτικές σειρές, οπότε κρατάω και μια επιφύλαξη. Δεν μπορείς να επαναπαυθείς.

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.