Χρήστος Κοντογιώργης: Ο γιος της Ελληνίδας μάνας ξετρελαίνει το Πανελλήνιο

Ο πρωταγωνιστής τηλεοπτικού σποτ κινητής τηλεφωνίας μόλις αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δεν έχει συνηθίσει ακόμη να τον αναγνωρίζουν στον δρόμο και γενικά είναι ωραίος τύπος. Σχεδόν τόσο cool όσο και εκείνος που υποδύεται στο τηλεοπτικό σποτ που κάνει θραύση…

«Δεν φοβάμαι ότι η διαφήμιση μπορεί να μου κάνει κακό. Αν τελικά ταυτιστώ με τον τύπο που υποδύομαι θα είναι μάλλον δικό μου λάθος», λέει ορθά κοφτά το πρόσωπο της ημέρας, ο Χρήστος Κοντογιώργης, μιλώντας στο “Πρώτο Θέμα”, σχετικά με το αν διαβλέπει τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί από τον ρόλο που υποδύεται ως ο τύπος που με ζέση αναζητά τι είναι τελικά πιο γρήγορο από το 4G δίκτυο της Cosmote. Ο Χρήστος είναι… ηθοποιός του κουτιού, μια και μόλις αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η εν λόγω διαφήμιση είναι το βάπτισμα του πυρός για τον ίδιο – τουλάχιστον ως επαγγελματία ηθοποιού.

Η επιτυχία της, ωστόσο, δείχνει να μην τον απογειώνει, τουναντίον: «Χέστηκε ο κόσμος αν εγώ κάνω αυτή τη διαφήμιση. Δεν περίμενα ότι θα αλλάξει κάτι όταν πέρασα από την οντισιόν και πήρα τον ρόλο. Ούτε και θεωρώ ότι έχω κατακτήσει τίποτα», αποφαίνεται με ειλικρίνεια που περισσεύει – ίσως και μια μικρή δόση αναίδειας. Ο Χρήστος λέει πως ο ρόλος για τον οποίο πέρασε από κάστινγκ δεν ήταν πολύ σαφής εξαρχής. Εξομολογείται μάλιστα πως στην πραγματικότητα είναι πολύ ο εαυτός του στη συγκεκριμένη διαφήμιση. Το μόνο που τον δυσκόλεψε ήταν η εξοικείωση με την οθόνη αφής του smartphone, αφού με παρρησία ομολογεί τη σχεδόν ρετρό ένοχη απόλαυσή του, ότι δηλαδή επιμένει να χρησιμοποιεί ακόμη κινητό με κουμπιά: «Με σταμάτησε ένας ταξιτζής σήμερα το πρωί και μου είπε… Δεν θυμάμαι τι μου είπε. Όμως και το ότι σταμάτησε στη μέση του δρόμου για να μου μιλήσει μου είναι πολύ…» λέει σχεδόν ως εξωτερικός παρατηρητής των «απόνερων» της απότομης αναγνωρισιμότητάς του. Παραδέχεται ακόμη πως ντρέπεται όταν του μιλούν στον δρόμο.

Από τον Ιωνικό Νίκαιας στο Εθνικό

Όχι, ο Νικαιώτης και παρεμπιπτόντως ορκισμένος Ολυμπιακός και Ιωνικός Νικαίας -έπαιζε μάλιστα στην τοπική ομάδα μπάσκετ- ηθοποιός δεν έχει κάποια νοσταλγική ιστορία «χτισμένη» με καλολογικά επίθετα που… λογοτεχνική αδεία θα θυμηθεί για τη στιγμή που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός: «Θα ήταν βλακεία να σου πω ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός από μικρός. Το θέατρο ήταν μια λογική εξέλιξη, η φυσική συνέχεια της ζωής μου».

Από μικρός ήταν χωμένος σε σχολικές θεατρικές ομάδες, μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις βρέθηκε φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Πάτρας, κατόπιν σε μια ιδιωτική δραματική σχολή και τελικά ανακάλυψε την Ιθάκη του στη Δραματική Σχολή του Εθνικού, στην οποία πέρασε με την πρώτη. Η βαριά ταμπέλα της σχολής καθόλου δεν τον κόμπλαρε, ούτε τον προβλημάτισε αναφορικά με την απόφασή του να παίξει σε διαφημιστικό.

Η στάση του άλλωστε απέναντι στα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένη… «Τα χρήματα δεν είναι το κριτήριό μου. Έχω κάνει την επιλογή μου και θα συνεχίσω όσο μπορώ να κάνω αυτό που λέω», λέει με την ορμή -ίσως και την άγνοια κινδύνου- που του προσφέρει αφειδώς η φρεσκάδα του νεοφώτιστου. Το όνειρό του -κάνει μπόλικα απ’ αυτά- είναι να κάνει σινεμά. Μάλιστα δύο ταινίες στις οποίες παίζει θα προβληθούν στο επόμενο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Το ιδανικό θα ήταν να του τηλεφωνήσει ο Αρονόφσκι ή ο Γκάι Ρίτσι για να παίξει σε ταινία τους. Όπως θα έλεγαν και οι παροικούντες το Χόλιγουντ: «Sky is the limit».