Aλέξανδρος Βέλλιος: Όσα αποκαλύπτει ο φίλος του και δημοσιογράφος που τον βοήθησε να “σχεδιάσει” όσα θα ακολουθούσαν το θάνατο του
Στο περιοδικό People και στην Δήμητρα Καλφούντζου μίλησε ο δημοσιογράφος και στενός φίλος του Αλέξανδρου Βέλλιου, Κρικόρ Τσακιτζιάν, που βρέθηκε δίπλα του ως την τελευταία στιγμή…
«Έζησα δημιουργικά και, εν πολλοίς, ασυμβίβαστα. Φεύγω πλήρης»… Με αυτές τις λέξεις επέλεξε να γράψει τον «ιδιόχειρο επίλογο της ζωής του» ο γνωστός δημοσιογράφος.
Όντας συνεπής στον ασυμβίβαστο και αιρετικό χαρακτήρα που διατήρησε αναλλοίωτο τα 63 χρόνια που έζησε ανάμεσά μας, το βράδυ της 4ης Σεπτεμβρίου έφυγε για πάντα, πραγματοποιώντας αυτό που ο ίδιος είχε προαναγγείλει πριν από λίγους μήνες. Αυτό που, τότε, ακόμα και ο πιο τολμηρός νους δεν μπορούσε να πιστέψει: να καταφύγει σε «μη υποβοηθούμενη ευθανασία». Είτε συμφωνεί κανείς με την πράξη του είτε όχι, οφείλει να παραδεχτεί πως με τον τρόπο που επέλεξε να φύγει από τη ζωή ο Αλέξανδρος Βέλιος έγραψε τη δική του ιστορία.
«Συνυπήρξε» περίπου ένα χρόνο με την αρρώστια που τον οδήγησε στο θάνατο, αφού ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν του διαγνώστηκε καρκίνος στο συκώτι, και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο. Αρχικά, ακολούθησε τη γνωστή μέθοδο των χημειοθεραπειών, οι οποίες, όμως, δεν είχαν αποτέλεσμα, γεγονός που, όπως του είπαν οι γιατροί, του «έδινε» μόλις λίγους μήνες ζωής. Τότε ήταν που το πάντα «κοφτερό» μυαλό του οδηγήθηκε στο δρόμο της ευθανασίας, καθώς, όπως έλεγε, ήθελε εκείνος να επιλέξει τον τρόπο που θα «φύγει», χωρίς να αφήσει την αρρώστια του να τον «συνθλίψει».
Ο επίλογος της ζωής του Αλέξανδρου Βέλιου γράφτηκε το μεσημέρι της 6ης Σεπτεμβρίου στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών, όπου έγινε η ταφή του σε κλίμα βαρύ, απόλυτα ταιριαστό με τον καιρό, που ήταν συννεφιασμένος, όπως ήταν άλλωστε και τα πρόσωπα των δικών του ανθρώπων: της συζύγου του, Νάντιας, της μητέρας του,Αλίκης, του 20χρονου γιου του, Νίκου, της 6χρονης κόρης του, Αιμιλίας, αλλά και όσων ακόμα βρέθηκαν εκεί για το «τελευταίο αντίο».
Εκείνος το δικό του «τελευταίο αντίο» είχε φροντίσει να το πει μερικές ώρες νωρίτερα, αφήνοντας με τη βοήθεια καλών φίλων του ιδιόχειρες επιστολές αλλά και βίντεο στο YouTube, που αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του έκαναν το γύρο του Διαδικτύου και συγκίνησαν.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Συνοδοιπόροι στη διαδρομή που ακολούθησε αμέσως μετά την απόφασή του να υποβληθεί σε ευθανασία (αρχικά είχε αποφασίσει να πάει στη Ζυρίχη και στη συνέχεια για προσωπικούς λόγους επέλεξε να μείνει στην Ελλάδα) ήταν κάποιοι φίλοι ζωής, όπως τους αποκαλούσε. Άνθρωποι που ανέλαβαν το δύσκολο ρόλο να «σχεδιάσουν» μαζί του όσα θα ακολουθούσαν το θάνατό του. Ανάμεσά τους ο δημοσιογράφος Κρικόρ Τσακιτζιάν, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει φτιάξει το site prettylife.gr, μέσα από το οποίο δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά οι μεταθανάτιες ιδιόχειρες επιστολές του Αλέξανδρου Βέλιου: «Ήταν μια επώδυνη διαδικασία για εμάς, όμως, ο ίδιος ο Αλέξανδρος μας έδινε το κουράγιο να τον ακολουθήσουμε, με την αποφασιστικότητα αλλά και αυτό τον κυνισμό που τον χαρακτήριζε όταν μιλούσε για όλα όσα είχε προγραμματίσει» λέει ο δημοσιογράφος και γυρίζει το μυαλό του πριν από τριάντα περίπου χρόνια, όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Αλέξανδρο Βέλιο: «Ήταν το1988, όταν πήγα να δουλέψω στην κυριακάτικη Ακρόπολη όπου ήταν διευθυντής, ενώ αργότερα και για αρκετά χρόνια είχαμε διπλανά γραφεία στον 9,84, όπου κάναμε εκπομπές. Συναντιόμασταν και εκτός δουλειάς αρκετά συχνά, ερχόταν στα πάρτι που διοργάνωνα. Ήταν πάντα κοκέτης και ένας πραγματικόςbon viveur, ο οποίος συνήθιζε να φλερτάρει το “ωραίο” φύλο μετά μανίας! Χαρακτηριστικό επίσης ήταν και το μοναδικό του χιούμορ».
Δεν έχασαν ποτέ επικοινωνία, αφού συνεργάστηκαν και αρκετά χρόνια αργότερα, όταν ο Κρικόρ Τσακιτζιάνέκανε εργατικό ρεπορτάζ και ο Αλέξανδρος Βέλιος είχε αναλάβει τον επικοινωνιακό σχεδιασμό του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Επόμενο, ήταν, λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια φιλίας, ο Κρικόρ να είναι ένας από τους ανθρώπους στο πρόσωπο του οποίου ο Αλέξανδρος Βέλιος θα αναζητούσε βοήθεια αυτή τη δύσκολη στιγμή: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που μου μίλησε για το πρόβλημα της υγείας του, αλλά και για την απόφασή του να κάνει ευθανασία. Ήταν τον περασμένο Ιούνιο, όταν η κοινή μας φίλη Ηρώ Μουκίουμού τηλεφώνησε και μου είπε πως θα απήγγειλε κάποια ποιήματα στην παρουσίαση της συλλογής τουΑλέξανδρου με τίτλο Οδύσσεια. Τον πήρα αμέσως τηλέφωνο και εκείνος με κάλεσε στην εκδήλωση και μου ζήτησε να μιλήσουμε μετά από αυτήν για κάτι σοβαρό που το απασχολούσε. Η ποίησή του ήταν πραγματικά συγκλονιστική, αφού έγραφε ενώ γνώριζε το πρόβλημα της υγείας του. Λίγες μέρες μετά, κλείσαμε ραντεβού στο Σύνταγμα, όπου πήγα μαζί με τη σύζυγό μου, Πόπη. Θυμάμαι ότι είχε έρθει ντυμένος στα λευκά και ήταν σαν «άγγελος». Συμπτωματικά, μάλιστα, φορούσα και εγώ το ίδιο χρώμα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, μου λέει με ένα πλατύ χαμόγελο: “Δεν έχω περιθώρια. Θα πεθάνω σε λίγες μέρες. Θα κάνω ευθανασία στη Ζυρίχη”. Εκείνη την ώρα έπαθα πραγματικά σοκ! Είχα παγώσει, γιατί είχε τη δύναμη να το διακωμωδεί. Τον ρώτησα “δεν φοβάσαι;” και μου είπε “στην αρχή φοβήθηκα το χάος στο οποίο θα βρεθώ μετά το θάνατό μου, αλλά το ‘δούλεψα’ μέσα μου και τώρα είμαι στην πιο δημιουργική φάση”».
Αυτό που έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του ακόμη και σήμερα είναι το χαμόγελο του Αλέξανδρου Βέλιου, όταν μιλούσε για το τέλος που σχεδίαζε, αλλά και η ανησυχία του να προλάβει να ολοκληρώσει το βιβλίο που έγραφε για την ευθανασία πριν η αρρώστια τον καταβάλει. Η αγωνία του ήταν μεγάλη, γιατί ήθελε μέσα από αυτό να δημιουργήσει «θόρυβο» γύρω από το θέμα έτσι ώστε να γίνει σχετικός νόμος στην Ελλάδα:«Στην παρουσίαση του βιβλίου του δεν πίστευα πόσο μεγάλη απήχηση είχε αυτό που είχε αρχίσει. Κάποια στιγμή, μάλιστα, τον πλησίασα και του είπα: “Το καταλαβαίνεις ότι αυτή τη στιγμή ζεις το μνημόσυνό σου;”. Και εκείνος χαμογέλασε με νόημα».
Οι συνεντεύξεις που έδινε εκείνη την περίοδο διαδέχονταν η μία την άλλη, αφού η ιστορία του συγκλόνισε το κοινό. Μάλιστα, το ενδιαφέρον ήταν τόσο μεγάλο που παραχώρησε συνέντευξη και στο Euronews, η οποία μεταφράστηκε σε 28 γλώσσες.
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ
Οι επόμενοι μήνες έμοιαζαν βγαλμένοι από σενάριο. Αν και η αρρώστια άρχιζε να τον επηρεάζει και ο ίδιος να αισθάνεται μερικές φορές να χάνει τις δυνάμεις του, φρόντισε να προλάβει να τακτοποιήσει τα πάντα. Μαζί με τους φίλους, που είχε επιλέξει να είναι δίπλα του σε αυτό το τελευταίο στάδιο της ζωής του, σχεδίαζαν όλη την «επικοινωνιακή στρατηγική» που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια, έτσι ώστε να προωθήσουν το δικό του όραμα και μετά το θάνατό του. Μάλιστα, όπως, αποκαλύπτει ο Κρικόρ Τσακιτζιάν, σε αυτό το θέμα ο Αλέξανδρος Βέλιος είχε έναν ακόμη σύμμαχο: τον πρόεδρο του Ποταμιού, Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος ευαισθητοποιήθηκε από την ιστορία του και σκοπεύει άμεσα να πάρει θέση: «Ο Σταύρος Θεοδωράκης (ο οποίος εκφώνησε επικήδειο και στην κηδεία του Αλέξανδρου) ήρθε πολύ κοντά του το τελευταίο διάστημα, και μάλιστα δεσμεύτηκε ότι θα ετοιμάσει πρόταση νόμου για την ευθανασία, την οποία και θα καταθέσει στην Βουλή».
Οι μέρες άρχισαν να μετρούν αντίστροφα για το δημοσιογράφο και συγγραφέα κάπου στα τέλη του καλοκαιριού, όπου ένιωθε ότι το τέλος πλησίαζε: «Με πήρε τηλέφωνο στις 28 Αυγούστου και μου είπε ότι έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο γιατί αισθανόταν πολύ αδύναμος. Προσπάθησε να το αποφύγει, αλλά οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν σιγά σιγά και αποφάσισε να κάνει την εισαγωγή, ώστε οι γιατροί να ενισχύσουν για λίγο τον οργανισμό του και να μπορέσει να ολοκληρώσει αυτό που σχεδίαζε. Στις 2/9 κάλεσε στο νοσοκομείο τους τρεις ανθρώπους που εμπιστευόταν: τον Πάνο Μαυρίδη, που έχει το sitenew–deal.gr, τονΔημήτρη Ριζούλη, διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας Δημοκρατία, και εμένα. Ένιωθε ότι ήταν κοντά στο τέλος και ήθελε να δρομολογήσουμε τις τελευταίες εκκρεμότητες, όπως τι έπρεπε να βιντεοσκοπηθεί, αλλά και κάποιες άλλες κινήσεις που επιθυμούσε να γίνουν. Τελικά αποχαιρέτησε μέσα από ένα βίντεο τους συναδέλφους του στο Κόντρα, τους οποίους λόγω της κατάστασής του δεν κατάφερε να επισκεφτεί, και ηχογράφησε τη φωνή του την ώρα που διάβαζε την ιδιόχειρη επιστολή που μου εμπιστεύτηκε, μέσα από την έλεγε το “τελευταίο αντίο” στους φίλους του.
Εκεί μου έδωσε το πρώτο χειρόγραφο. Την επόμενη μέρα το μεσημέρι, όμως, μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε να ξαναπάω στο νοσοκομείο, για να μου δώσει μια νέα χειρόγραφη αποχαιρετιστήρια επιστολή, γιατί την προηγούμενη τη θεωρούσε “φλύαρη”. Γύρω στις 3.00 το μεσημέρι βρέθηκα στο δωμάτιό του. Ήταν λίγες ώρες πριν αποχωρήσει από το νοσοκομείο. Παρέλαβα την επιστολή και τον αποχαιρέτησα με έναν κόμπο στο λαιμό. Είπαμε το “στερνό αντίο”. Η συμφωνία ήταν να δημοσιεύσω το κείμενο μόλις θα μου ανακοίνωναν το θάνατό του. Είχα αναλάβει να δημοσιεύσω αμέσως το κείμενο στο δικό μου siteκαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το πρωί θα το έστελνα σε όλα τα Μέσα. Είχα ετοιμάσει ένα φάκελο με το ιδιόχειρο αποχαιρετιστήριο σημείωμά του, τις οδηγίες για την κηδεία του και το βιογραφικό του».
Μια ερώτηση, όμως, βασάνιζε το μυαλό του Κρικόρ και ήταν εκείνες οι στιγμές που αποφάσισε να του την απευθύνει: «Του ζήτησα να μου πει αν το είχε μετανιώσει, αν είχε αλλάξει γνώμη και μου είπε κοιτώντας με στα μάτια: “Τόσο κόσμο αποχαιρέτησα, τόσοι έκλαψαν στον ώμο μου. Γιατί να αντέξω λίγο ακόμα και να ταλαιπωρηθώ; Φεύγω όπως θέλω…”».
Η ΝΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
Η Νάντια Γερολυμάτου ήταν η τελευταία σύντροφος της ζωής του, εκείνη που μοιράστηκε μαζί της περίπου μια δεκαετία και του χάρισε την 6χρονη κόρη τους, Αιμιλία. Διακριτική, κομψή και αγέρωχη, στάθηκε «όρθια» την ημέρα της κηδείας του στο «πλευρό» του, όπως έκανε όλο το διάστημα: με το κεφάλι ψηλά, «βράχος», όσο κι αν ποτέ δεν χώρεσε το μυαλό της αυτό που εκείνος σχεδίαζε για τα τέλος του. «Τον στήριζε από την αρχή, όμως θυμάμαι ότι πάντα με έπιανε και μου έλεγε “δεν καταλαβαίνω αυτά που κάνει, ούτε αυτά που συζητάτε”. Μάλιστα όταν τα έλεγε αυτά και μπροστά του, της έλεγε χαμογελώντας ”είμαστε επαγγελματίες εμείς, ξέρουμε τι κάνουμε!”. Αφού το ήθελε, θα γινόταν και αυτό εκείνη το ήξερε, όσο κι αν δεν συμφωνούσε, όσο κι αν δεν το άντεχε. Για εκείνη όλο αυτό ήταν εκτός ανθρώπινης λογικής». Η αξία και ο σημαντικός ρόλος που είχε αυτή η γυναίκα στη ζωή του Αλέξανδρου Βέλιου φάνηκε και σε ένα μήνυμα που έστειλε στον Κρικόρ Τσακιτζιάν μία ώρα πριν φύγει από τη ζωή: «Ήθελε να κάνω μια διόρθωση στην ιδιόχειρη επιστολή που μου είχε δώσει. Έγραφε λοιπόν: “Κρικόρ, στο σημείο γιατί νιώθω προνομιούχος θα προσθέσεις στη δεύτερη σειρά: ʽνιώθω προνομιούχος γιατί έφυγα δίνοντας και εισπράττοντας πολλή αγάπη και ζεστασιά από τη γυναίκα μου,Νάντια, η οποία με στήριξε με όλες τις δυνάμεις της. Ομολογώ ότι, αν δεν είχα κοντά μου την ευγενική της παρουσία, με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσα να δώσω αυτή τη μάχηʼ. Τα υπόλοιπα ως έχουν. Σε φιλώ.Αλέξανδρος Βέλιος”».
Μία ώρα αργότερα, η Νάντια του τον βρήκε νεκρό μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Αμέσως κάλεσε τον Κρικόρ για να τον ενημερώσει, χωρίς εκείνη να μπορεί, όμως, να πει πολλά από τον πόνο που ένιωθε: «Έκλαιγε με λυγμούς και μου είπε μόνο: “Κρικόρ, τελείωσε ο Αλέξανδρος. Έφυγε”».
Το τελευταίο διάστημα, όμως, μία ακόμα γυναίκα της ζωής του Αλέξανδρου Βέλιου φαίνεται πως είχε καταλάβει ότι κάτι άσχημο συνέβαινε, παρά το γεγονός ότι είναι μόλις 6,5 ετών. Πρόκειται για τη μικρή κόρη τουΑιμιλία, στην οποία τόσο εκείνος όσο και η μητέρα της ουδέποτε μίλησαν για όσα συνέβαιναν στον μπαμπά της. Αυτό το έργο το είχαν αναθέσει από νωρίς σε ψυχολόγους. Εκείνη, ωστόσο, έδειχνε να νιώθει περισσότερα από όσα της έλεγαν: «Τις τελευταίες μέρες ήταν συνεχώς πάνω του… ίσως από ένστικτο δεν ξεκόλλαγε από την αγκαλιά του» περιγράφει ο Κρικόρ Τσακιτζιάν και συνεχίζει: «Η Νάντια την κοίταζε και δεν μπορούσε να το πιστέψει, έλεγε ότι αυτό δεν το είχε ξανακάνει ποτέ σε τέτοιο βαθμό. Την κοιτάζαμε όλοι μαζί να τον κρατάει σφιχτά και να τον φιλάει».
Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ… ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ
Μπορεί σήμερα να συμπληρώνεται μία εβδομάδα από την ημέρα που «έφυγε», όμως ο Αλέξανδρος Βέλιοςπαραμένει «εδώ», αφού στα χέρια των φίλων του υπάρχει μια σειρά ακυκλοφόρητων συνεντεύξεων: «Εκτός από κάτι που έχουμε κάνει μαζί και θα δείτε τις επόμενες μέρες, υπάρχουν και πολλά άλλα ακόμα που ετοίμασε ο Αλέξανδρος πριν φύγει» λέει ο Κρικόρ Τσακιτζιάν και συνεχίζει: «Ο Δημήτρης Αλικάκος έχει βιντεοσκοπήσει μια πολύ μεγάλη συνέντευξή του, η οποία θα ανεβαίνει σταδιακά στο Διαδίκτυο σε 5λεπτα αποσπάσματα, μία φορά την εβδομάδα. Στόχος είναι να μην ξεχαστεί το θέμα της ευθανασίας. Επίσης, έχει γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο θα πάει στο Βερολίνο. Εκεί καταγράφονται όλα τα στάδια που βίωσε το τελευταίο διάστημα. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό».
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΕΛΙΟΣ
· Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Μαΐου του 1953.
· Σπούδασε Φιλοσοφία στο Παρίσι.
· Η δημοσιογραφική του πορεία ξεκίνησε το 1978 στην εφημερίδα Το Βήμα και αργότερα συνεχίστηκε στη Μεσημβρινή.
· Υπήρξε ο πρώτος διευθυντής του δημοτικού ραδιοφώνου Πειραιά ΚΑΝΑΛΙ το 1987, ενώ κατόπιν ανέλαβε διευθυντής ενημέρωσης στο ΚΑΝΑΛΙ 15.
· Από το 1990 ξεκίνησε να παρουσιάζει δική του εκπομπή στο τηλεοπτικό ΚΑΝΑΛΙ 29 του συγκροτήματος Κουρή, με το οποίο εξακολούθησε να συνεργάζεται σε όλες τις φάσεις της μετεξέλιξής του (ΚΑΝΑΛΙ 5, Εxtra, Αlter).
· Διετέλεσε πολιτικός σύμβουλος του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, κατά τη ρηξικέλευθη 8ετή θητεία του στην προεδρία του ΣΕΒ (2006-2014).
· Από το 1995 ήταν υπεύθυνος της σειράς δοκιμίων MIcromega στις εκδόσεις Ροές, στο πλαίσιο των οποίων εξέδωσε μεταξύ άλλων: Το ιστορικοπολιτικό δοκίμιο «Η αλληλογραφία της αυτοεξορίας Καραμανλή», μία συγκριτική μελέτη Θουκυδίδη – Μακιαβέλι, μία μονογραφία για το φαινόμενο του βοναπαρτισμού, μία παράλληλη ανθολόγηση Δημοσθένους – Ισοκράτη, καθώς και μια πλειάδα μεταφράσεων (Μοντεσκιέ, Πασκάλ, Ζολά, Λαφάργκ, Βαλερύ, Μισό, Ερώ ντε Σεσέλ, Μάντεβιλ, Πεσόα κ.ά.).
· Το βιβλίο του Εγώ κι ο Θάνατός μου: Το Δικαίωμα στην Ευθανασία εκδόθηκε στις αρχές Ιουνίου του 2016, τρεις μήνες πριν από το θάνατό του, και ανέδειξε ένα θέμα που παραμένει ταμπού στη χώρα μας.
· Λίγες μέρες πριν από το τέλος του, πρόλαβε και είδε το συγκεκριμένο βιβλίο να κυκλοφορεί μεταφρασμένο στα αγγλικά με τον τίτλο Μe And My Death: The Right to Euthanasia και να πωλείται μέσω του Amazon σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.
