Όταν ήμουν μικρός με φώναζαν λιοντάρι!

Τι ενώνει και τι χωρίζει τον μικρό Πυρράκο, του τότε, με τον Πύρρο  του τώρα;

«Μια ολόκληρη ζωή. Ενα μεγάλο παραμύθι. Το ένα άκρο είναι εκεί και το άλλο όπου βρίσκομαι εγώ».

Τι διατηρείς, τι άλλαξε;

«Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν αλλάζει. Όμως ο ίδιος ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμόζεται συνέχεια. Εντάξει, κρατάς τις αρχές και τις αξίες που έμαθες μικρός, αλλά εκεί πάνω βάζεις συνέχεια διαφορετικά πράγματα. Αν συναντήσω αύριο τον εαυτό μου όπως ήταν πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια, μπορεί να μην είχαμε να πούμε και πολλά. Ίσως ο ένας να μην άντεχε τον άλλον. Εκείνος δεν θα πίστευε πως έγινα και εγώ δεν θα πίστευα πως ήμουνα…»

Σε τι έγινες σοφότερος;

«Ε, σε πολλά πράγματα, στα πάντα θα έλεγα. Αυτό που έμαθα πιο καλά είναι να μην εκπλήσσει τίποτα στη ζωή».

Και αλήθεια πώς σε φώναζαν χαϊδευτικά όταν ήσουν μικρός;

«Λιοντάρι. Τους θύμιζα λιοντάρι…»

Από ποια χείλη θα ήθελες να ξανακούσεις το χαϊδευτικό σου;

«Από τον πατέρα μου…» 

Αυτά δήλωσε σε συνέντευξη του στο protagon.gr και στη Ρέα Βιτάλη ο χρυσός μας Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας.