Παλιά ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Περπατούσα στον δρόμο, με κοίταζαν και ήθελα να κρυφτώ…

“Παλιότερα ήμουν πολύ πιο ντροπαλή απ’ όσο είμαι σήμερα. Με το πέρασμα του χρόνου, μεγαλώνοντας, ωριμάζοντας, νιώθοντας καλύτερα με μένα, πέταξα την μεγάλη ντροπή.

Παλιά ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Περπατούσα στον δρόμο, με κοίταζαν και ήθελα να κρυφτώ. Ήμουν σε μια εκδήλωση, έβλεπα ανθρώπους που γνώριζα και ντρεπόμουν να πάω πρώτη να μιλήσω ή να τους χαιρετήσω. Δεν μίλαγα από την ντροπή μου. Φοβόμουν και την σκιά μου. Κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου «αφέσου»”.

Αυτά εξομολογήθηκε στο περιοδικό Gala η Ευαγγελία Αραβανή.