Έχω συγκρουστεί πολλές φορές με τον Μαρκουλάκη. Είναι κι αυτός πεισματάρης και έντονος

Πόσες φορές συγκρουστήκατε με τον Μαρκουλάκη φέτος στο Βυσσινόκηπο που σκηνοθετεί;

Πολλές, άλλα όλες ήταν δημιουργικές και με αγάπη. Είναι κι αυτός πεισματάρης και έντονος. Αλλά αυτό που εκτιμούσα πάντα στον Μαρκουλάκη είναι πως μπορεί να είχα μια αντίρρηση και να έλεγα «Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό πρέπει να το κάνω έτσι», να έφευγε από την πρόβα και να ερχόταν την επομένη λέγοντας «Όλη νύχτα το σκεφτόμουν. Θέμις, δεν είναι σωστό αυτό που λες γιατί…» και με έπειθε με επιχειρήματα. Όχι γιατί «εγώ είμαι ο σκηνοθέτης και έτσι το θέλω». Με τρελαίνει το «έτσι το θέλω». Πάντως, μεγαλώνοντας, έχω μάθει, αν δεν περνάω καλά κάπου, να σηκώνομαι να φεύγω.

Τι άλλο έχετε μάθει μεγαλώνοντας;

Ότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν. Είναι βαθιά συντηρητικοί, δυστυχείς και εγωιστές. Επίσης, ότι οι φιλίες χαλάνε, οι σχέσεις διαλύονται, οι ίδιοι οι άνθρωποι φεύγουν.

Και τι μένει τελικά;

Τίποτα. Όλα φθείρονται και όλοι οδεύουμε προς το τέλος. Αυτό που μένει, ίσως, είναι κάποιες ανέμελες στιγμές που μπορεί να πετύχεις μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη ζωή και η Τέχνη. Η Τέχνη, ναι, μπορεί να μείνει. Όπως και τα βιβλία, μια ωραία συζήτηση, μια συνάντηση με έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρεις και σε ξαφνιάζει με αυτά που λέει, ένα ταξίδι.

Αυτά αποκάλυψε μεταξύ άλλων η Θέμις Μπαζάκα σε συνέντευξη της στο People και στη Φανή Πλατσατούρα.