Αντώνης Κανάκης: Μετανιώνω για πρόσωπα που ασχολήθηκα και δεν άξιζαν και για πρόσωπα που κακώς εμπιστεύτηκα

Σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις του ο Αντώνης Κανάκης μίλησε στο περιοδικό “Τηλέραμα” και στον Γρηγόρη  Μελά. Ύστερα από τόσα χρόνια στην τηλεόραση, έχω πάντα την αίσθηση ότι είσαι… με το ένα πόδι εκτός, με την έννοια ότι δεν πιστεύω ότι σου αρέσει αυτή η «έκθεση». Αν τώρα… γινόμουν τζίνι και σου έλεγα ότι […]

Σε μια από τις λίγες συνεντεύξεις του ο Αντώνης Κανάκης μίλησε στο περιοδικό “Τηλέραμα” και στον Γρηγόρη  Μελά.

Ύστερα από τόσα χρόνια στην τηλεόραση, έχω πάντα την αίσθηση ότι είσαι… με το ένα πόδι εκτός, με την έννοια ότι δεν πιστεύω ότι σου αρέσει αυτή η «έκθεση». Αν τώρα… γινόμουν τζίνι και σου έλεγα ότι μπορώ να σου εξασφαλίσω τα προς το ζην αλλά να κάνεις ό,τι γουστάρεις, τι είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει ο Αντώνης;

Κάνω ήδη αυτό που αγαπώ, οπότε δεν θα άλλαζα κάτι. Αγαπώ πολύ τη δημιουργία, την επικοινωνία, το μοίρασμα, κατά συνέπεια αγαπώ πολύ επί της ουσίας όλα όσα κάνουμε. Αυτό που με δυσκολεύει μερικές φορές είναι το γενικότερο περιβάλλον του χώρου αυτού. Κάποια από τα ήθη του και έθιμα, κάποιες από τις “αξίες” και τα “ιδανικά” του. Μακάρι να μη με ένοιαζαν όλα αυτά, η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο εύκολη, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο.

Όλα αυτά τα χρόνια έχεις μετανιώσει για κάτι;

Νομίζω ότι για τα σημαντικά της ζωής δεν έχω μετανιώσει για κάτι ιδιαίτερα. Συνήθως πιάνω τον εαυτό μου να μετανιώνει για ασήμαντα πράγματα και τα περισσότερα από αυτά μάλλον έχουν να κάνουν με τα επαγγελματικά μου. Για παράδειγμα, για τις ελάχιστες φορές που ασχολήθηκα έστω και λίγο με πράγματα ή πρόσωπα ή καταστάσεις που δεν άξιζε ή κάποιες επιλογές που αποδείχτηκαν ακραία λανθασμένες ή πρόσωπα που κακώς εμπιστεύτηκα κ.λπ. Σε ό,τι αφορά τα πιο προσωπικά και ουσιαστικά, μετανιώνω πάντα για τις φορές που δεν έχω φερθεί όμορφα, έστω και στιγμιαία, σε ανθρώπους που αγαπάω και ίσως τους πλήγωσα. Όμως είμαστε άνθρωποι και θα κάνουμε και λάθη και θα χάσουμε την ψυχραιμία μας και και και… Σημασία έχει όλα αυτά τελικά να μας εξελίσσουν, να μας κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερους και, όπου μπορούμε και η ζωή μάς δίνει την πολυτέλεια αυτή, να επανορθώνουμε έμπρακτα.