Μελίνα Παιονίδου,η μαέστρος του Θέατρου στο entertv.gr : Η καριέρα, οι μεγάλες συνεργασίες & ο γάμος με το μαθητή της Χρήστο Σπανό
Η Μελίνα Παιονίδου γεννημένη στην Κύπρο, μέσα σε μια καλλιτεχνική οικογένεια, σπούδασε στο κονσερβατόριο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας, στον κλάδο της διεύθυνσης χορωδίας. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού Θεάτρου, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια η θέση της στο Εθνικό Θέατρο καθιερώθηκε και είναι υπεύθυνη για όλες τις μουσικές διδασκαλίες. Φέτος κατεβαίνει για 20η φορά στην Επίδαυρο, με τη παράσταση «Νεφέλες» ,σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη, ενώ εδώ και δέκα χρόνια είναι παντρεμένη με τον γνωστό ηθοποιό, Χρήστο Σπανό! Tη Μελίνα τη γνώρισα πρόσφατα και από την πρώτη στιγμή μου έδωσε ένα συναίσθημα οικειότητας! Μια πολύ προσγειωμένη γυναίκα, που παρά τη μεγάλη επιτυχία που γνωρίζει εδώ και χρόνια, πατάει γερά στη γη!
Στο Γιάννη Ταξίδη
Η ίδια, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της, μίλησε αποκλειστικά στο entertv.gr για τα παιδικά της χρόνια, τις αμέτρητες συνεργασίες της, τους καλούς και τους κακούς μαθητές της, ενώ για πρώτη φορά μιλάει για το γάμο της!
Ξεκινώντας τη συνέντευξη μας, θα ήθελα να σε πάω λίγα χρόνια πίσω! Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Τι γεύση σου αφήνουν αυτές οι αναμνήσεις;
Μόνο όμορφες αναμνήσεις έχω από τα παιδικά μου χρόνια. Κατ αρχήν έχω δυο γονείς οι οποίοι φρόντιζαν πάντα να έχουμε τριγύρω μας όμορφους ανθρώπους και κάθε καλοκαίρι να κάνουμε ταξίδια. Μπαίναμε όλοι μαζί στο «Saab 99», ταξιδεύαμε μέχρι τον Πειραιά και από εκεί σε όλη την Ευρώπη. Αυτό ήταν η προτεραιότητα τους και η επένδυση ζωής. Και είχαν παντού φίλους που μας φιλοξενούσαν. Σημαντικούς ανθρώπους που έμειναν για πάντα στη μνήμη μου.
Σημαντικούς ανθρώπους, όπως;
Γνώρισα το Νίκο Καββαδία, το Γιάννη Ρίτσο, τον Κώστα Βάρναλη, τον Μποστ, την Έλλη Παππά, τον Νότη Περγιάλη, τον Λουί Άραγκον και πολλούς άλλους από το εξωτερικό. Μπορείς λοιπόν να φανταστείς για τι εμπειρίες μιλάμε και για το πως αυτές διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου.
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς με τη μουσική;
Όταν ήμουν πέντε χρονών μετακομίσαμε στη Λεμεσό. Στον πάνω όροφο λοιπόν, έπαιζε πιάνο ένα κορίτσι. Συγκεκριμένα το «fur Elise», του Beethoven. Είχα τρελαθεί με αυτό το κομμάτι και τότε άρχισε και η εμμονή μου. Ήθελα οπωσδήποτε πιάνο. Οι γονείς μου ενώ μου ξεκίνησαν μαθήματα δεν ήθελαν να αγοράσουν ακόμη το πιάνο, γιατί ήταν μια σοβαρή αγορά και ήθελαν να είναι σίγουροι. Τότε η γιαγιά μου, η αγαπημένη η Ερμιόνη, έβγαλε από το κομπόδεμα της και δήλωσε, πως αυτά τα λεφτά είναι για το πιάνο. Αυτό το πιάνο το έχω μέχρι σήμερα στη Λεμεσό. (σημείωση : και το πιάνο που έχω στην Αθήνα μου το χάρισε ο παππούς Νίκος).
Το θέατρο πως μπήκε στη ζωή σου;
Στην Ελλάδα βρέθηκα μετά από πρόσκληση του Μίκη Θεοδωράκη στα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ. Εκεί δούλεψα ως βοηθός και αργότερα ως μαέστρος της χορωδίας της ΕΡΤ. Ένοιωθα όμως ότι δεν ήταν ο δρόμος μου αυτός. Και ως δια μαγείας έγινε κάτι που ούτε κι εγώ δεν είχα σκεφτεί. Η συνάντηση μου με το θέατρο, μέσω βέβαια της μουσικής.
Το 1995 λοιπόν δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Νίκο Κούρκουλο. Συναντηθήκαμε την επόμενη μέρα. Μου ζήτησε μετά από σύσταση του Μίκη Θεοδωράκη να αναλάβω τη διδασκαλία στην Αντιγόνη, με σκηνοθέτη τον Μίνωα Βολανάκη. Η συνεργασία μας ήταν άψογη. Μετά από αυτό μου ζήτησε να αναλάβω και τη θέση του μουσικού, στη Δραματική Σχολή του Εθνικού.
Έχεις κάνει πολλές σπουδές πάνω στο θέμα της μουσικής! Πες μου λίγα λόγια γι’ αυτό!
Ξεκίνησα με το πιάνο αλλά πολύ έγκαιρα κατάλαβα ότι δεν μου έφτανε. Άρχισα να τραγουδάω σε ξενοδοχεία της Λεμεσού για χαρτζιλίκι και κατάλαβα ότι το τραγούδι με συγκινεί πιο πολύ ή τουλάχιστον ο συνδυασμός των δυο. Όταν λοιπόν κέρδισα την ανοιχτή υποτροφία για τη Μόσχα, επέλεξα τη διεύθυνση χορωδίας που είναι μια ειδικότητα που συνδυάζει αυτά που με συγκινούν. Έτσι σπούδασα και ειδικεύτηκα στη φωνή και στη χορωδία. Μετά τα έξι χρόνια στη Μόσχα συνέχισα και με σεμινάρια διεύθυνσης, σε Γερμανία και Αμερική με τον γνωστό μαέστρο Χέλμουτ Ρίλλιγκ. Εξαιρετικός δάσκαλος και ειδικός στον Bach.
Φέτος κατεβαίνεις για 20η φορά στην Επίδαυρο! Θυμάσαι την πρώτη φορά που βρέθηκες εκεί;
Ήταν η παράσταση που προανέφερα. Η Αντιγόνη του Σοφοκλή, με σκηνοθέτη τον Βολανάκη και συνθέτη τον Θεοδωράκη. Πρωταγωνιστές η Καρυοφύλλια Καραμπέτη, ο Κώστας Καζάκος και ο Νίκος Ψαρράς. Με έναν εξαιρετικό ανδρικό χορό από έμπειρους ηθοποιούς. Εγώ κοριτσάκι τότε, ένοιωθα κάπως άβολα να διδάξω σε ανθρώπους πιο μεγάλους και ηλικιακά και καλλιτεχνικά, όμως πολύ γρήγορα επιβλήθηκα, γιατί αυτό που είχα να τους διδάξω το ήξερα καλυτέρα και χρειαζόντουσαν τη δική μου βοήθεια για να τραγουδήσουν σωστά. Έτσι με εμπιστεύτηκαν, γιατί η δουλειά γινόταν επί ίσοις όροις. Αυτό κρατάω σαν αρχή μου μέχρι σήμερα, σε κάθε διδασκαλία που αναλαμβάνω. Θαυμάζω τους ηθοποιούς γι’ αυτό που κάνουν και μπαίνοντας στη δική τους λογική δουλεύω με τον καθένα διαφορετικά… γιατί όλοι έχουν τα κουμπιά τους πίστεψε με.
Έχεις συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου! Ποια είναι η καλύτερη σου εμπειρία;
Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο πάνω σ’ αυτό. Η κάθε εμπειρία ήταν μοναδική και δεν θα μπορούσα να ξεχωρίζω κάποια ως 
καλύτερη. Όταν δουλεύεις με ανθρώπους όπως τον Φασουλή, Μπέζο, Φιλιππίδου, Φιλιππίδη, Τσιάνο, Ρέππα-Παπαθανασίου, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Μικρούτσικο και τόσους άλλους, δεν μπορείς παρά να είσαι ευτυχισμένος. Παρόλαυτά αυτό που μπορώ να σου πω και που σίγουρα δεν θα το ξεχάσω ποτέ, είναι η φράση που μου είπε ο Νίκος Κούρκουλος, μόλις με γνώρισε: “Εσύ ενώ κάθεσαι, είσαι όρθια”. Είναι ότι πιο εύστοχο μου έχει πει άνθρωπος για το χαρακτήρα μου. Αυτός ο άνθρωπος, με σημάδεψε στη ζωή μου, όπως και ο Θεοδωράκης, τον οποίο θεωρώ πνευματικό μου πατέρα.
Υπήρχαν εύκολοι και δύσκολοι μαθητές;
Φαντάζομαι μιλάς για το θέατρο και όχι για τη σχολή. Υπήρξαν “μαθητές” που ενώ είχαν εξαιρετική φωνή, ήταν δύσκολοι και “μαθητές” φάλτσοι, που ήταν πολύ εύκολοι. Κανένας κανόνας δεν υπάρχει στο θέατρο. Το θέμα είναι η διάθεση και ο τρόπος που τη διαχειρίζεσαι κάθε φορά. Το ίδιο ισχύει και για τη σχολή, με τα πιο μικρά παιδιά, που ουσιαστικά είναι και ανώριμα.
Φέτος σε βρίσκουμε στις Νεφέλες! Πως πάνε οι πρόβες; Πότε ξεκινάτε τις παραστάσεις και σε ποιες πόλεις θα γίνει η περιοδεία;
Ένα επίκαιρο έργο με έναν εξαιρετικά εμπνευσμένο σκηνοθέτη, το Νίκο Μαστοράκη. Πρωταγωνιστής μας είναι ο Γιάννης Μπέζος, με τον οποίο πάντα δουλεύουμε πολύ καλά μαζί. Έχουμε πιστεύω, την ίδια αντιμετώπιση ως προς την πειθαρχία και το πάθος για τη δουλειά και μας ενδιαφέρει το συνολικό αποτέλεσμα .Επίσης εκτιμούμε πολύ ο ένας τον άλλον. Μεγαλύτερη μου όμως ικανοποίηση φέτος είναι ότι έχουμε έναν εξαιρετικό μικτό χορό από έμπειρους ηθοποιούς που τραγουδούν και χορεύουν υπέροχα.
Πρεμιέρα κάνουμε στις 13 Ιουλίου στην Επίδαυρο και για την περιοδεία μπορεί κάποιος να ενημερωθεί στο site του Εθνικού.
Η τηλεόραση πως και δεν έχει μπει στη ζωή σου; Δική σου επιλογή;
Δεν έτυχε. Εγώ πάντως βλέπω πολύ τηλεόραση. Μου αρέσουν πολλές εκπομπές όμως κάνω και πολύ ζάπινγκ όταν βαριέμαι.
Θα σε ενδιέφερε η θέση του κριτή σε ένα μουσικό talent show; Σου έχει γίνει ποτέ πρόταση;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό και δεν μου έχει γίνει και ποτε πρόταση.
Πέρα από εκπληκτική μουσικός και δασκάλα είσαι πάνω από όλα μητέρα και σύζυγος! Είσαι παντρεμένη με τον Χρήστο Σπανό και μαζί έχετε 
μια 10χρονη κόρη! Πως είναι η καθημερινότητα σου;
Όπως και κάθε εργαζόμενη μητέρα έτσι και εγώ έχω ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα. Καθημερινό μαγείρεμα, ψώνια, δουλειές σπιτιού, σχολείο, φροντιστήρια. Ευτυχώς ο Χρήστος είναι ένας υπέροχος μπαμπάς και σύζυγος και συμμετέχει σε όλα αυτά που προανέφερα. Παρόλο το επίσης φορτωμένο πρόγραμμα του ,έχει αναλάβει πολλά, ειδικά όσον αφορά τη Μαρίνα.
Με το Χρήστο όταν γνωριστήκατε, ήσουν η καθηγήτρια του. Ήταν δύσκολο για σένα να ελέγξεις τα συναισθήματα σου απέναντι στον τότε μαθητή σου;
Παρόλο που ο Χρήστος μου είχε εκφράσει τα συναισθήματα του ενώ ήταν ακόμη στο τρίτο έτος της σχολής, εγώ επέμενα ότι αν δεν τελείωνε τη σχολή δεν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε σε τίποτα άλλο πέρα από τη σχέση δασκάλας-μαθητή. Έτσι αυτό το δίλημμα που περιγράφεις δεν υπήρξε ποτε. Σίγουρα πάντως με είχε φέρει σε μεγάλη αμηχανία η εξομολόγηση του, γιατί δεν μου είχε ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.
Ο γάμος σας δεν είναι πολύ γνωστός στα ΜΜΕ! Ήταν δική σας επιλογή; Θεωρείτε πως η δημοσιότητα σκοτώνει τον έρωτα;
Τίποτα δεν σκοτώνει η δημοσιότητα. Το ότι δεν έγινε γνωστό στα ΜΜΕ, δεν σημαίνει ότι δεν το ξέρουν τουλάχιστον όλοι οι συνάδελφοι. Αφού δουλεύουμε και αρκετά συχνά μαζί. Ούτε το επιδιώξαμε, αλλά ούτε και το αποφύγαμε.
Πρόσφατα ο Χρήστος δήλωσε: «Η κόρη μου, μου λέει πως είμαι ο καλύτερος. Δεν μου κάνει αυστηρή κριτική. Το μόνο που δεν της αρέσει είναι να με βλέπει να φιλιέμαι , όταν το απαιτεί κάποιος ρόλος. Φέτος που είχαμε μια δυο σκηνές με φιλιά στη σειρά, όταν γύρισα στο σπίτι, τη βρήκα μουτρωμένη. Πήρε το σοβαρό της ύφος και μου είπε: ‘Θα σου πω κάτι και βάλτο καλά στο μυαλό σου, τα φιλιά κομμένα».
Εσύ τι λες στη μικρή γι’ αυτό; Εσένα σε ενοχλούν αυτές οι σκηνές;
Το θυμάμαι πολύ καλά αυτό το περιστατικό και μάλιστα η Μαρίνα δεν μου είχε πει τίποτα πριν μιλήσει στον Χρήστο. Της εξήγησα λοιπόν, πως τα φιλιά και οι αγκαλιές είναι μέρος της δουλειάς του μπαμπά, ότι είναι ψεύτικα και ότι εμένα δεν με ενοχλούν καθόλου. Και φυσικά δεν θα μπορούσαν να με ενοχλούν αφού ξέρω και κάτω από ποιες συνθήκες γίνονται (κάμερες, φώτα, κόσμος). Έτσι κι αλλιώς όμως, δεν ζηλεύω γενικά.
Πως κρατάμε μια σχέση ζωντανή;
Με πολύ, πολύ προσπάθεια. Με συμβιβασμούς, σεβασμό και πολύ, πολύ αγάπη.
Σε έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση;
Θα ακουγόταν αστείο αν σου έλεγα ότι δεν με επηρέασε. Όμως ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν ότι είχε παραγίνει το κακό και ότι αυτή η φούσκα θα έσκαγε κάποια στιγμή. Να μας γίνει μάθημα να είμαστε πιο λιτοί σε όλα μας και να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις.
Είσαι πολιτικοποιημένο άτομο;
Προέρχομαι από μια ανέκαθεν αριστερή οικογένεια. Ο πατέρας μου μάλιστα ήταν για πολλά χρονια οργανωτικός γραμματέας του Ακελ Λεμεσού. Η πολιτική ήταν μέσα στο σπίτι μας σε καθημερινή βάση. Όταν λοιπόν πήγα στη Ρωσία, συνειδητοποίησα ότι κάποια πράγματα, δεν ήταν και τόσο ιδανικά στη χώρα του κομμουνισμού. Άρχισα να αναθεωρώ, χωρίς όμως να απορρίπτω, γιατί στο θέμα της παιδείας, οι Ρώσοι ήταν και παραμένουν πιστεύω πρώτοι. Να σκεφτείς ότι στο οικοτροφείο του κονσερβατόριου όπου μέναμε όλοι οι φιλοξενούμενοι, απ’ όλες τις χώρες του κόσμου, είχαμε για δυο συγκάτοικους ένα πιάνο σε κάθε δωμάτιο. Χώρια τα 20 πιάνα με ουρά για μελέτη στο υπόγειο. Και δεν συζητώ βέβαια για το ίδιο το κονσερβατόριο. Δυο πιανα με ουρά σε κάθε αίθουσα διδασκαλίας και τα μεγαλύτερα κεφάλια της μουσικής πάνω απ το δικό σου “κούφιο “κεφάλι να σε διδάσκουν με σεβασμό ,αξιοπρέπεια και κυρίως έμπνευση. Η Ρωσία με έφτιαξε ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο, γιατί όλες οι αντιξοότητες που συνάντησα στην καθημερινότητα με δυνάμωσαν. Δεν φοβάμαι ούτε τη δουλειά, ούτε την πείνα, ούτε το κρύο. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να απορρίψω εύκολα όλο αυτό το σύστημα. Είδαμε ότι και ο καπιταλισμός δεν είναι καλύτερος. Αν γινόταν ένας συνδυασμός των δυο…Και επανέρχομαι στην ερώτηση σου. Όχι δεν είμαι πολιτικοποιημένη.
Συμφωνείς με τους καλλιτέχνες που κατεβήκαν υποψήφιοι; Εσένα θα σε ενδιέφερε να βρεθείς στην πολιτική;
Δεν το θεωρώ κακό για κάποιον που έχει την ικανότητα να το κάνει. Και βέβαια να το κάνει για τους σωστούς λόγους και ίσως όχι για πολύ καιρό. Γιατί πιστεύω ότι ο αληθινός καλλιτέχνης δεν μπορεί να απομακρυνθεί για πολύ από το αντικείμενο του. Εμένα δεν θα με ενδιέφερε καθόλου.
Μια ευχή για το entertv.gr
Εύχομαι η χώρα μας( γιατί προ πολλού τη θεωρώ και χώρα μου) να μηδενίσει, να αλλάξει εντελώς τρόπο σκέψης και οι άνθρωποι να ασχολούνται περισσότερο με την δική τους βελτίωση και όχι με του γείτονα. Και ευχαριστώ πολύ το entertv και το Γιάννη Ταξίδη, γι’ αυτή την όμορφη συνέντευξη. Εύχομαι να αυξάνονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο οι αναγνώστες σας, μια και το Internet έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας.
Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.
