Αναγνωρίζετε το μωράκι της φωτογραφίας; – Είχε πρωταγωνιστήσει στην σειρά «Γυναίκα χωρίς όνομα»

Καταφέρατε να την αναγνωρίσετε;

Στην φωτογραφία βλέπουμε την Ταμίλα Κουλίεβα!

Ποια είναι η Ταμίλα Κουλίεβα

Η Ταμίλα Κουλίεβα γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1967 στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Τελειώνοντας το σχολείο σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Πολιτισμού της Μόσχας, καθώς και υποκριτική στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Κινηματογράφου της Μόσχας.

Καλεσμένη στην εκπομπή της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου είχε μιλήσει για την ζωή της στην Σοβιετική Ένωση. Συγκεκριμένα είχε πει: «Έζησα τη μετάβαση από την Σοβιετική Ένωση στη Ρωσία στην αρχή. Πριν πιστεύω ότι ευνοήθηκα από πολλά πράγματα, τα οποία έζησα εκεί. Ας μη πούμε για τα πράγματα στα οποία είχαμε έλλειψη, όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Αλλά έζησα και κρατικά πανεπιστήμια, έζησα το ότι ήταν λυμένα τα αυτονόητα πράγματα στον κόσμο.

Έζησα και τα καλά, ότι μας πλήρωναν για να σπουδάσουμε και ούτω καθεξής. Δηλαδή υπήρχαν και πολλά καλά, οπότε εγώ αυτό κρατάω, δεν χρειαζόταν να δουλέψω για να σπουδάσω. Την μετάβαση δεν την έζησα πολύ γιατί ήμουν εδώ. Η καθημερινότητα στην Ελλάδα ήταν πολύ διαφορετική. Τώρα νομίζω ότι έχουν γίνει τόσο ίδια τα πράγματα παντού».

«Η μαμά μου συγκλονίστηκε»

Στην ίδια συνέντευξη είχε αναφερθεί και στους γονείς της, λέγοντας: «Οι γονείς μου δεν με έχουν δει στο θέατρο δυστυχώς, στα σίριαλ με έχουν δει, αλλά είναι στα ελληνικά οπότε τους πήγαινα κασέτες. Είναι λίγο δύσκολο, γιατί ουσιαστικά δεν έχουν ζήσει το πώς έγινε όλη αυτή η διαδικασία, δεν ήταν από κοντά.

Δεν λέω ότι δεν με πιστεύανε, με πιστεύανε, αλλά νομίζω ότι η συνειδητοποίηση στη μητέρα μου κυρίως ήρθε όταν πήγε να πάρει visa στην ελληνική πρεσβεία και μία κοπέλα άρχισε να της μιλάει για εμένα. Τότε η μαμά μου συγκλονίστηκε που της μίλησε με τα καλύτερα λόγια και την έπιασε και μία συγκίνηση. Δεν έζησε από κοντά η μητέρα μου τα βήματά μου εδώ»

Ο ερχομός στην Ελλάδα και η πορεία στην υποκριτική

Εκτός από ηθοποιός, η Ταμίλα Κουλίεβα είναι και δασκάλα υποκριτικής και αυτοσχεδιασμού. Το 1992 ήρθε στην Ελλάδα, ακολουθώντας τον τότε σύζυγό της Γρηγόρη Καραντινάκη. Από τότε μέχρι και σήμερα έχει διαγράψει μία επιτυχημένη καριέρα στον χώρο του θεάματος.

Έχει συμμετάσχει σε πολύ γνωστές ελληνικές σειρές, οι οποίες έχουν σημειώσει υψηλές τηλεθεάσεις. Μεταξύ αυτών: «Τμήμα Ηθών», «Η ζωή που δεν έζησα», «10η εντολή», «Γιούγκερμαν», «Γυναίκα χωρίς όνομα» και «Παγιδευμένοι».

Σημαντική είναι η παρουσία της και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Ανάμεσα σε άλλες, έχει παίξει στις παραστάσεις: «Το κτήνος στο φεγγάρι», «Κοριολάνος», «Το Δάσος», «Βόιτσεκ», «Ο κύκλος με την κιμωλία», «Ζορμπάς», «Τρωάδες» και «Μήδεια».

Δείγμα της δουλειάς της στην μεγάλη οθόνη, είναι οι ταινίες: «Αύριο θα ξέρουμε», «Βασιλική», «Μια θάλασσα μακριά», «Ράφτης» και «Σμύρνη μου αγαπημένη».

«Το επάγγελμά μας έχει πολλές απαιτήσεις. Πρέπει να είσαι ένας ανήσυχος άνθρωπος, να είσαι σε εγρήγορση, να έχεις γνώση, να είσαι ψυχικά διαθέσιμος, να υπάρχει ενδιαφέρον προς τα κοινά, να αφουγκράζεσαι την εποχή. Επίσης, χρειάζεται να κάνεις πάρα πολλή δουλειά με τον εαυτό σου», είχε παραδεχθεί σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο περιοδικό MYtv.

«Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο για την οικογένειά μου, αλλά το λέω εκ των υστέρων. Αυτό, βέβαια, δεν ονομάζεται θυσία, αλλά είναι μία επιθυμία. Δεν θεωρώ ότι θυσίασα κάτι για να γίνω ηθοποιός», είχε συνεχίσει.

Ο γάμος και ο γιος της

Στο παρελθόν υπήρξε για 30 χρόνια παντρεμένη με τον γνωστό σκηνοθέτη Γρηγόρη Καραντινάκη. Κατά την διάρκεια του γάμου τους απέκτησαν ένα γιο, τον Στέφανο.

Σε συνέντευξή της το 2021 στο περιοδικό HELLO! είχε εξομολογηθεί για τον γιο της: «Κανείς δεν γεννιέται επαγγελματίας γονιός. Βαδίζουμε ανάλογα με τα κριτήρια και τις αξίες μας και με πολλή συζήτηση. Δεν μπορούμε να κλείσουμε το παιδί μας σε μια γυάλα και να του μαθαίνουμε μόνο αυτά που αρέσουν σε μας, π.χ. να ακούει μόνο κλασική μουσική. Θα ακούσει κλασική μουσική, αλλά θα ακούσει και τα σύγχρονα ρεύματα. Βέβαια, ο γιος μου είναι πλέον 30 ετών. Μετρώντας την ηλικία του, μετρώ και πόσα χρόνια ζω εδώ».

«Δεν ξέρω τι είδους μητέρα είμαι. Σχεδόν ποτέ δεν έλεγα όχι, ήθελα πάντα να εκφράζεται ελεύθερα στα θέματα που τον απασχολούσαν και να παίρνει ο ίδιος την απόφαση. Γι’ αυτό μέχρι τώρα κουβεντιάζουμε πολύ και νιώθω πολύ κοντά του. Βέβαια, τώρα, που πλέον ζει μόνος του, μου λείπει η καθημερινή παρουσία του, καμιά φορά αναπολώ τις εποχές που ήταν μικρός. Είναι όμως τεράστιο λάθος να προσπαθούμε να εξουσιάζουμε τα παιδιά μας ή να τα αφήνουμε να μας εξουσιάζουν. Δεν ανήκει κανείς σε κανέναν. Ο καθένας είναι ελεύθερος άνθρωπος, διαφορετικός, και διαμορφώνει την προσωπική του διαδρομή. Ωστόσο ο γιος μου ξέρει πως όταν με χρειαστεί, θα είμαι δίπλα του», είχε προσθέσει.