"Τα παιδικά μου χρόνια ήταν θλιβερά. Θύμιζαν τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκώ. Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου, μια αμόρφωτη γυναίκα, καθώς η μητέρα μου, Νίτσα Φιλοσόφου, ήταν ηθοποιός και έλειπε συχνά σε περιοδείες. Ήταν δύσκολα χρόνια. Ζήσαμε τον Εμφύλιο, τους νεκρούς. Υπήρχε μεγάλη πείνα. Τα παιδιά φέρονταν περίεργα, έκλεβαν περίπτερα, κυνηγούσαν ζώα και τα σκότωναν. Αγρίμια της Κατοχής, που είχαν στερηθεί τα πάντα.
Ήμουν τόσο πολύ εναντίον όλων αυτών που πήγαινα σπίτι μου. Εγώ και ο φίλος μου, ο Δημήτρης Καλλιβωκάς, ξεφύγαμε από τις αλητοπαρέες. Στη γειτονιά υπήρχαν 40 οίκοι ανοχής και στον καθένα από 10 γυναίκες. Εκεί μέσα γαλουχηθήκα. Αυτή η εποχή μού άφησε σημάδια και δεν σου κρύβω πως καμιά φορά ανακαλύπτω στον εαυτό μου κατάλοιπα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι εποχή που χαίρεσαι να θυμάσαι", εξομολογήθηκε μεταξύ άλλων σε συνέντευξη του στο People, ο Γιώργος Κωνσταντίνου.
