Μια κυρα Βαγγελιώ με μάτια σαν τη θάλασσα και ένα μωρό αφημένο στο καρότσι του σούπερ μάρκετ

Χθες στα μάτια της κυρα Βαγγελιώς είδα τη θάλασσα μεταφορικά και κυριολεκτικά. Το βλέμμα της πάλευε ανάμεσα στην τρικυμία των τελευταίων ημερών που τους βρήκε και στη γαλήνη που της πρόσφερε το δικηγορικό γραφείο του κυρίου Βασίλη Ταουξή, αφού μαζί με τους συνεργάτες του αγκάλιασαν αυτή τη μάνα και το 19χρονο κορίτσι της,  χωρίς κανένα οικονομικό όφελος. Αυτό το κορίτσι που στην είσοδο μιας πολυκατοικίας της γειτονιάς της άφησε σ´ ένα καρότσι του σούπερ μάρκετ το νεογέννητο μωρό της.

Ακόμη δεν ξέρω γιατί αλλά όση ώρα χάιδευα αυτή τη μανούλα ηρεμούσα, με ταξίδευε η γαλήνη των ματιών της και το άγγιγμα της. Ένιωσα την αύρα της, το θέλω της καρδιάς της να μεγαλώσει το εγγόνι της όπως μεγάλωσε αυτό το κορίτσι, αφού το υιοθέτησε,  αν και έμαθε πως δεν ήταν τελικά το παιδί του αδερφού της.

Πίσω από τα μάτια πάντα κρύβεται ο πόνος, η χαρά, η ελπίδα, το πάθος, δεκάδες συναισθήματα που πολλές φορές δεν μπορούν να κρυφτούν και αναγνωρίζεις στα μάτια του άλλου την αλήθεια των συναισθημάτων του.
Αυτά τα μάτια αγαπώ. Αυτά που εκπέμπουν το φως της αλήθειας τους, τα μάτια της κυρα Βαγγελιώς μου. 

Η αλήθεια είναι πως όλοι κάνουμε λάθη, που καμιά φορά μπορεί να σταθούν μοιραία για το υπόλοιπο της ζωής μας. Κανείς από εμάς δεν είναι αλάθητος και όλοι είμαστε περαστικοί στις ζωές των άλλων. Ας μην είμαατε λοιπόν κατηγορηματικοί, επικριτικοί, ας μην βάζουμε ταμπέλες,  αλλά ας δοκιμάσουμε να αγκαλιάσουμε τη λανθασμένη επιλογή του άλλου και ας φωτίσουμε τη δική μας θέση στο συνάνθρωπο μας χωρίς να του την επιβάλουμε.

Η κυρα Βαγγελιώ μύριζε αγάπη, μαμαδίλα και ήξερε να αγκαλιάζει παρότι οι στιγμές που περνούσε ήταν δύσκολες. Περίμενε να επιστρέψει πρώτα η κόρη της και μετά να αγκαλιάσει πάλι το μωράκι τους, αν αυτή είναι η τελική κρίση όσων αποφασίσουν για το μέλλον του.

Η ζωή μας είναι μια βόλτα. Άλλοτε έχει περιπέτεια κι άλλοτε ένα ήαυχο καθημερινό περπάτημα..

Τα δικαστήρια θα αποφασίσουν. Έως τότε ας σιωπήσουν οι δικές μας φωνές να ακουστεί μόνο η δική τους. Το δικαιούνται…