search-button
cross-out

Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ

Ο Χρήστος Λέντζος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών. Αυτή είναι η τελευταία του συνέντευξη στο newmoney το περασμένο Καλοκαίρι.
Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ

Ίσα που πρόλαβαν να περάσουν 10 χρόνια από το κλείσιμο του ιστορικού καφεζαχαροπλαστείου του Παγκρατίου και ο ιδρυτής του, Χρήστος Λέντζος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών.
Όταν τον συνάντησα αρχές του καλοκαιριού για τη συνέντευξη που έμελε να είναι και η τελευταία που βγήκε στα media, είχε διάθεση να περιγράψει τις φουρτούνες της ζωής του, τη μοναξιά του, αλλά και τον σεβασμό των ανθρώπων.
Δεν θα ξεχάσω που κάποτε, όταν φέρναμε φίλους από το εξωτερικό, τους ξεναγούσαμε στην Ακρόπολη, την Πλάκα, το Μοναστηράκι και τους μυούσαμε σε αυτή τη μορφή καφέ που ήταν άγνωστη στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και τον κόσμο: το φραπέ. Και δεν υπήρχε καλύτερο φραπέ από αυτόν του Λέντζου. Ο σεφ Βασίλης Καλλίδης όταν τον δοκίμασε είπε ότι ήταν σα να πίνει τιραμισού σε υγρή μορφή. Ο φραπές είναι μια καθαρά ελληνική πατέντα που δημιουργήθηκε στη ΔΕΘ της Θεσσαλονίκης του 1957 από τον υπάλληλο της Nestle, Δημήτρη Βακόνδιο. Αυτός όμως που απογείωσε τον φραπέ και τον έκανε αναπόσπαστο κομμάτι της αθηναϊκής ποπ κουλτούρας ήταν ο Λέντζος.

Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ
Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ

-Πώς ξεκίνησε η ιστορία που σας έκανε διάσημο;
Ξεκίνησα φτιάχνοντας ένα καφεζαχαροπλαστείο το 1964 στο νούμερο 2 της οδού Βρυάξιδος. Είχα λίγες καρέκλες αρχικά. Στον τότε “Λέντζο” έρχονταν πολλοί επώνυμοι.
-Μιλήστε μας για την ιστορία της τότε Αθήνας
Το απέναντι κατάστημα από το δικό μου, το 1964 που άνοιξα, ήταν του Παπασπύρου. Εγώ εργαζόμουν 17 χρόνια στου Παπασπύρου με τη γυναίκα μου, εκεί άλλωστε τη γνώρισα. Μετά ήμουν στην Αίγλη όπου κρατούσα το ταμείο. Τότε σύχναζαν εκεί οι Τώνης Μαρούδας, Νίκος Γούναρης, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Κλειώ Δενάρδου και πολλοί άλλοι. Είχαμε κόσμο τότε, γιατί η Αίγλη του Ζαππείου ήταν από τις λίγες επιλογές εξόδου. Μόλις μαθεύτηκε ότι έκανα δικό μου μαγαζί οι ιδιοκτήτες της Αίγλης μου είπαν πως ήταν καλύτερα να φύγω κι έτσι αποχώρησα χωρίς να πάρω αποζημίωση. Είχα πάρει όμως τέσσερις καλούς μάστορες από εκεί και πήρα άλλους δύο από το χωριό μου, τις Μηλιές Ηλείας, λίγο πιο μακριά από την Ολυμπία. Κι έτσι έφτιαξα το δικό μου κατάστημα. Ημουν αυτοδημιούργητος. Αρχικά κράτησε την επιχείρηση η γυναίκα μου, γιατί εγώ εργαζόμουν αλλού, μετά πήραμε και το απέναντι, που βρισκόταν απέναντι από το αρχικό μας κατάστημα. Αυτό συνέβη το 1971.

Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ
Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ
Η τελευταία συζήτηση με τον Χρήστο Λέντζο στο Παγκράτι – Αυτή είναι η ιστορία του θρυλικού φραπέ

-Τότε βγήκε και ο περίφημος φραπές σας;
Ναι εκεί στην επέκταση του μαγαζιού μας, έκανα για πρώτη φορά τον φραπέ μας. Αρχισε να έρχεται η νεολαία από το σχολείο. Μια μέρα που ήταν άρρωστη η κοπέλα που έφτιαχνε τον καφέ μπήκα στον μπουφέ κι έφτιαξα τον περιβόητο φραπέ. Παρόλο που εγώ δεν πίνω φραπέ, προτιμώ εσπρέσο.
-Αυτήν την ερώτηση, που είναι αναπόφευκτη, την έχουν κάνει σίγουρα πολλοί. Ποιο είναι το μυστικό που έκανε τον φραπέ σας τόσο μοναδικό;
Η παρασκευή του μείγματος από τον οποίο προέκυπτε ο φραπέ κόστιζε πολύ. Εβαζα τέσσερις κουταλιές της σούπας καφέ. Μία κούπα ζάχαρη και ενάμιση ποτήρι νερό. Αυτά τα έβαζα στο μίξερ κι έβγαζα τέσσερις καφέδες. Τον φραπέ τον είχε φτιάξει κάποιος στη Θεσσαλονίκη με το καλαμάκι. Εγώ ήμουν ο πρώτος που τον έφτιαξε με μίξερ. Ερχονταν άνθρωποι να πιούν τον καφέ μου, όχι μόνο από όλη την Ελλάδα αλλά και τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο.
-Πώς ήταν το Παγκράτι όταν ξεκινήσατε;
Δεν υπήρχε τίποτε τότε. Ενα κρεοπωλείο είχε απέναντι, ένας γανωτής ταψιών και δίπλα ένα μεγάλο μανάβικο. Ολα όσα έγιναν μετά τα “έφτιαξα” εγώ. Ενας που είχε κατάστημα στην οδό Φρύνης έλεγε χαρακτηριστικά: “Καλά χαζός είναι και κάνει κατάστημα στην ερημιά; Εδώ δεν έχει τίποτα!” Εγώ όμως πέτυχα. Τράβηξα κόσμο στην περιοχή. Κι έκανα καλά πράγματα. Ενθάρρυνα την παραγωγή φράουλας -που τότε δεν είχαμε στην Ελλάδα, ένα κατάστημα μόνο στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι έφερνε φράουλες από τη Γαλλία. Και τις αγόραζαν πανάκριβα. Τις έβαζαν σε τούρτες και πάστες, όπως έκανα κι εγώ τότε κι έφευγαν όλες μέσα σε μία ώρα! Ηταν πανάκριβες, πολλές φορές δεν έβγαζα και τίποτα. Αλλά ήθελα να έχω καλά προϊόντα. Εφερνα βούτυρο από μακριά, μέλι για τα μελομακάρονα από τη Θάσο, αυγά από τα Μέγαρα. Τότε το Παγκράτι έγινε πρώτο. Τότε στο Αλσος Παγκρατίου υπήρχε θέατρο όπου εργαζόταν η Βέμπο, όπου ήλθε μετά από το μαγαζί και μου έκανε και αφιέρωση.

newmoney.gr

Ακολουθήστε το zinapost.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για Lifestyle, Showbiz, Gossip News και αποκλειστικά βιντεο.

Newsroom

Latest

zinapost.gr