Κυρά Λένη
Η Ζήνα Κουτσελίνη γράφει: Όταν το χαμόγελο βρει τη διαδρομή του, δεν χάνεται…
Το γέλιο μου το απέκτησα με πολύ κόπο. Έκλαψα πολύ, πόνεσα, έπιασα πάτο, για να μπορέσω να γελάσω τελικά από την ψυχή μου.
Η κυρα Λένη μου, εγώ και η Έμμα μου…3 γενιές, μια αγάπη, ένας κύκλος!
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή η μάνα μου, η κυρά Λένη μου. Σκέφτομαι πόσα πράγματα άλλαξαν στη ζωή μου από τότε (18/3/04) και αναρωτιέμαι πόσα θα αλλάξουν ακόμη. Το σημαντικότερο είναι το Εμμάκι μου, που ήρθε στη ζωή μου και έφερε το φως. Μπήκε σαν ήλιος, έγινε ζωή και με φώτισε. Ήταν χθες, όταν […]
Μαμά μου μη με εγκαταλείψεις ποτέ…
Σήμερα ξύπνησα με νοσταλγία και απογοήτευση συνάμα. Καιρό τώρα αναζητώ την κυρά Λένη μου, να ‘ρθει στα όνειρα μου να μιλήσουμε και δεν έρχεται. Μανούλα μου πως να ξεκόψω από σένα, δεν μπορώ. Σε αναζητώ κάθε στιγμή, κάθε λεπτό της μέρας που περνά. Στο καμαρίνι μου καθημερινά είσαι το φως μου, μαζί με το Εμμάκι […]
Συγνώμη μαμά μου. Δεν μπόρεσα…
Ποτέ δεν μπόρεσα να φύγω και να κοιτάξω στα μάτια την κυρά Λένη μου, τη μανούλα μου, εκτός από εκείνη την πρώτη φορά. Να της κάνω μια ζεστή αγκαλιά. Ακόμη θυμάμαι με λεπτομέρεια την κάθε στιγμή, όταν ήμουν 13 ετών κι έπρεπε να αποχαιρετήσω τη μανούλα μου, στο λιμάνι της Σκοπέλου. Δεν γυρνούσα ποτέ πίσω […]